ادبیات و فرهنگ
خیمه زد پاییز
موج زد در بزم ِگل ها
باد
جام ها آرام
سرنگون گشت و زدستِ شاخه ها افتاد .
هر کران جاری
بر سر ِ فوّاره های سبز
پر هیاهو آبشار ِ مرگ
*
ای بهار ِ خسته !
یادت هست
سر فرا گوش ِتو می خواندم :
عشق یعنی غنچه
یعنی برگ
عشق یعنی
دور از چشمان ِگل ها
طعنه های تلخ ِخار ِ مرگ ؟
*
رُسته اندر باغ
از دم ِتوفان بهار ِ مرگ
بنار- فروردین 1374
نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 90/7/2 و ساعت 12:16 عصر | نظرات دیگران()خورشید
موی حنایی را
می شست در آب .
دریا
زخم ِسیاهِ خاک را
می ریخت شوراب .
شب
می مکید اندام ِما را
بنار-آذر 1371
نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 90/7/1 و ساعت 9:26 صبح | نظرات دیگران()خورشید
آخرین سطرِ روز را
نقطه ی پایان
*
همسفر !
نفس ِگرمت را
تا سپیده
همراهم کن
بنار-فروردین 1374
نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 90/6/30 و ساعت 7:23 صبح | نظرات دیگران()قطره قطره
شب
به مردابِ افق می رفت
رو در موی پنهان .
می رسید از گرگ و میش ِحادثه
آرام
در میانِ هلهله ی گنجشک های بر سکوی سدر
پهلوان ِروز
با امّید
با مدال ِروشن ِخورشید
بنار- شهریور 1371
نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 90/6/28 و ساعت 10:30 عصر | نظرات دیگران()خورشید
می شکوفد
در زخم های کهنه ی کوهستان
من بوی تفنگ را
آن سوی باد
احساس می کنم .
بنار- مرداد 1371
نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 90/6/27 و ساعت 9:55 صبح | نظرات دیگران()
