ادبیات و فرهنگ
شب است و سازِ عقرب
کل کلِ یکریزِ بالِ جیرجیرک
رقصِ نرمِ مار ن
وای شروه ها از تپه ها
سازِ نی انبان
شپ
بلندِ خنده
پیس و گپ
ننیزک تا سحر بیدار
***
به سوی آسمان شلیک !
***
ستاره می گریزد از فراز کوه
وشلیکِ بلندِ خنده ها انبوه
*** طنینِ گامِ آرامِ عصایی
مُهرِ اندوهِ بلندِ صفحه ی تاریک
سرودِ خاطراتِ نخل های زخمیِ بسیار
کجایی هااااااااااااااااااای
گلااااااااااااان !
یک روز ما هم کیسه ها بردوش
ما دریوزگانِ عصرِ گاز و نفت
تفنگِ ما بُنِ قنداق های نخل
به همراهِ تو هر شب درکنارِ سفره های خالیِ زوّار
ومنزلگاهمان بیخِ ستون های بلندِ نخل
گلان !
ما نیز در راهیم
_______________
دشتستان – اسفند 1391
نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 92/5/9 و ساعت 6:21 عصر | نظرات دیگران()دنیا چقدر خاطره انگیز می شود
وقتی که دوست بداریم
دنیا چقدر غنچه ی لبخند است
در باغ های کوچک دل هامان
وقتی که عشق بکاریم
دنیا چقدر زیباست
وقتی تو
در شعرهای من سبز می شوی
____________________-
کنگان- 5 تیرماه 1392
نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 92/4/8 و ساعت 11:34 عصر | نظرات دیگران()اینجا شبی تاریک
اینجا پلی تنگ و ترک برداشته
موهوم
از هر طرف با ریشه هایی گم
با جاده ای بر آن - مسیر کاروان بی سر انجامی -
یک سو
بی کور سویی از چراغی
تا بی نهایت خفته اقیانوس
یک سو
کوه است و چرم و قله و دیوار
ما
پا برهنه
بی رمق
حیران
ما
گیج
سرگردان !
_______________
کنگان- برکه چوپان. 91/1/28
نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 92/2/8 و ساعت 6:25 صبح | نظرات دیگران()
شـُنبه
_______
هنوز می لرزم
لختی از من در « منجیل »
پاره ای در « زرند »
نمناک ِ اشک
مثل « ورزقان » فرو می ریزم
آسمان دو باره رنگین کمان می بندد
خاک چرته می زند
با لبخند سبز حاشیه ی سنگ
مثل خواهرم « بم »
دو باره
زم
خی
می
بر
__________
22فروردین 92
نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 92/1/23 و ساعت 8:18 صبح | نظرات دیگران()تو ای مقدس ِ بِی مانند !
تو ای شکوه ِ زلال !
خدا چگونه تو را ساخت ؟
که در وجود ِ تو خاکی نبود .
تمام عاطفه و احساس
تمام عشق و محبت
تمام زیبایی .
وجود ِ پاک ِ تو ، مهر
طلای جان ِ تو ، ناب
دلت قیامت ِ شیدایی
___________
کنگان - 30بهمن 1391
نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 91/12/2 و ساعت 1:17 عصر | نظرات دیگران()
