افق

برزگران را

به دروغی شیرین می فریبد

فرازِ پرچین ِهمسایه

برگِ نخلی بی بار

* 

اشتران

بیابان را مرور می کنند

 گوسفندان

در غباری زرد

از پیرایش ِخاک بر می گردند

پیش از آنکه زوزه ی گرگی

آرامش ِروستا را بیالاید

 *

با مرداد

 زمین ِتشنه  را ورق می زنم

گنجشکم

لانه ام را در نخلستان می جویم

نه کرمی

در سیبی گندیده

که از روزن ِنوری بگریزم

 ______________

بنار آب شیرین- دی 1377     

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 95/7/16 و ساعت 8:1 صبح | نظرات دیگران()

  شتابناک

بی فرصتِ سلام

 ***

خیابان

میعاد سایه های گریزان

*** 

نامت را

بر شعرم می آویزم

غروب می کنم

 ______________

بنارآب شیرین  – آبان 1377

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 95/7/15 و ساعت 7:10 صبح | نظرات دیگران()

 ظهرِ تابستان

بر گلوی داغ ِدشتستان

پنجه ی تش باد 

زیرِسقفِ مرگ

نخل های وحشی ِمرداد 

ظهرِ تابستان

 __________________

بنار آب شیرین - تیر 1377      

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 95/7/14 و ساعت 6:39 صبح | نظرات دیگران()

 شب ها که ماه

در پی ِ گم گشته ای

 یک نفس

بر برکه ی شب می راند

از هر رگم گلویی می خواند :

- ای آفتاب     !

چهره عیان کن دنیا را

می خواهمت

چنان که ماهی

دریا را

 ______________________

بوشهر – بندرگاه – فروردین 1377

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 95/7/13 و ساعت 6:20 صبح | نظرات دیگران()

 بی دوست

بر موج خیز ِ عمر

هر جا که فاتحانه گذشتم

 سراب بود

آن لحظه ها که از پی ِهم می رُست

نقش ِبر آب بود

افسوس

نشناختم تمامی ِدنیا را

نشناختم تو را

_____________

بوشهر- اسفند 1376

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 95/7/11 و ساعت 6:27 صبح | نظرات دیگران()