می پیچمت در خیال

چهره ات

زیبا ترین واژه ی مصراع  خاک

وقتی کبوتران

نامت را می خوانند

و خورشید

با تو هم قافیه می شود

از آسمان تا زمین بیتی ست

بنار- مهر 1376

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 87/4/8 و ساعت 11:44 عصر | نظرات دیگران()

در برگ برگِ نخل چکیدم

رازم را

با شریانِ سبز زمزمه کردم

باغستان عاشق شد

برگ ها

 درد را به تنگ * می سپارند

و تو

فردا که می آیی

حرمت بگذار عاشقان را

 بوشهر – اسفند 1379

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 87/3/31 و ساعت 7:21 عصر | نظرات دیگران()

مرا به بایگانی سپردی

به تدفینم خاک پاشیدی

تا مهر سرد کنم

در من امّا

فورانِ لهیمری ست

هر گل ایستاده باشی

حریصانه

تمامِ تو را می مکم

چنان که توفان نخل را

یا درخلسه ای جاودان

پنهان در پشنگه ها

بر چهره ات

تا درآبچینِ دستانت بمیرم

بنار- آبان 1379

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 87/3/31 و ساعت 7:20 عصر | نظرات دیگران()

مثلِ گنجشکِ نیم جان

با درد

می کشم بر سکوتِ لانه

شیار .

من و

 غم- ناله های جان فرسا

شب و

میدانِ تنگ و

چنبرِ مار

بنار – مرداد 1379

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 87/3/31 و ساعت 7:19 عصر | نظرات دیگران()

خورشید

طلسمم می کند

بر خاک

*

جهان

غیراز گز و کُنار و رود نیست

و کلّه ی پاره پاره ی ابری

بر بامِ روستا

*

بهار

اگر چه نزاده سربرزمین نهاد

سپاهِ نخل

هر سال

نگاهبانِ چهار فصلِ بهار است

بنار- اسفند 1378

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 87/3/31 و ساعت 7:18 عصر | نظرات دیگران()