بنشسته بر قطارِ زمانم

در پیچ و تابِ جاده ی هستی .

خون

قطره

قطره

می چکد از دامن افق .

                                    -خورشید مرده است ؟

                              -:  ای خستگان   !

                             تا شهرِ صبح

                            راهی نمانده است .

اصفهان-تیر 1368

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 87/3/5 و ساعت 10:30 عصر | نظرات دیگران()

                                                     به فریدون مشیری

توبا شقاوتِ یک دشت خار همنفسی

و سبز می خوانی

سرودِ وصلِ بهاران

طلایه دارِ بهاری

رها ز منّتِ باران .

تو از کدام دیارِ غریب آمده ای  ؟

که اعتماد و نجابت را

شکوهِ سبزِ جوابی .

تو از کدامین نور ؟

که از حقیقتِ آبی

نه از دیارِ سرابی .

بنار- مرداد 1375

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 87/3/2 و ساعت 7:11 صبح | نظرات دیگران()

مگو چگونه بخوانم

بخوان

بخوان

هنوز گنجشکی

به شاخسارِ کُنار است

بخوان

بخوان

هنوز کنجِ حیاط

کبوتری

نی انبانِ مرده ای به گلو

در انتظارِ بهار است

برازجان- مهر 1375

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 87/2/31 و ساعت 6:39 صبح | نظرات دیگران()

به هر کلام که دستی کشیده ام خالی ست

و در برابرِ نامت کوتاهم .

همیشه با تو پر از بال می شوم

پر از پرواز .

می دانم

دوستت دارم ، تکراری ست

امّا

تکراری دوستت دارم

برازجان- شهریور 83

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 87/2/28 و ساعت 11:27 عصر | نظرات دیگران()

نغمه زنان زیرِ سقفِ دوست سرودم

خانه ای از آب و گل و شعر

گوشه ی دیوار

آمدی از راه

موج زنان مثلِ نخل

دریا دریا

نامِ تو گل

نامِ توزیباترین بهانه ی هستی

نامِ تو باران

آن سوی پیراهنم کبوتر سرخی

دانه ای از نامِ تو گرفته به منقار

دشتستان- شهریور 1383

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 87/2/25 و ساعت 1:29 صبح | نظرات دیگران()