کجاست خانه ی تو ای بلند ،

ای باشکوه نورانی !

به مهربانی باران و خاک و سبزه قسم

برای دشت دلم مثل آب می مانی .

و من به نام تو آغاز می شوم هر روز

میان این همه وحشت

در ازدحام تنهایی .

تو از طلوع ندیدی

چگونه بی تو نخندیدم

وتا غروب

چشمی برای تو

چشمی برای خویش گریستم.

در این سیاهی سرد ،

که تلخ میگذرد ،

نماز نام تو می ریزد

به هفت بند وجودم شراب شیدایی

و می گریزم از خود

به هر چه بوی تو را دارد

به عشق و زیبایی .

-شهریور84

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 89/10/11 و ساعت 6:46 صبح | نظرات دیگران()

 دست های شرمگین ِ ما

بوسه های آتشین ِخار

ای دریغ

ای دریغ

خارَکی نچیده ایم

________

بنار- فروردین 1373

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 89/10/7 و ساعت 11:37 عصر | نظرات دیگران()

 نسیم ِ شعر

جرقه های وجودم را

شهاب می کند

می سوزم

می گریم

برلبِ دریاچه ی شب

باماه آشتی می کنم

تادل ِخیسم را

به ساحل برسانم

________

بنار- مهر 1373

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 89/10/5 و ساعت 11:40 عصر | نظرات دیگران()

 تمام زندگی را

درچاه فراموشی یله کردم

آنجاکه هوس

باعشق تزیین شدغریبانه ترازهمیشه

درکوچه های خلوت عمر

پرسه زدم

آن گاه

که برهنه ترازآفتاب

درمن تابیدی

غریب واربسوز

درکلبه ی دلم

____________

بنار- مهر 1373

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 89/10/4 و ساعت 12:5 صبح | نظرات دیگران()

 روزی که گیسوان ِ پریشانت

برموج بوسه داد،

رویید

باغی پرازشکوفه

دردشتِ آب

درچشم های من .

دریاهنوزعطر ِتورادارد .

________

بوشهر- مرداد1372

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 89/10/2 و ساعت 11:47 عصر | نظرات دیگران()