برای نیما یوشیج که در دی ماه 1338 درگذشت .

                                                                 محمدغلامی

ازشیبِ روستا

می گذری خاموش

می ایستی کنار ِدرختان

کنار ِجاده

کوچه ای

که روزگاری

باتفنگ ازآن می گذشتی و

دختر ِهمسایه می گریخت

هنوزکه هنوزاست

« چشم درراه»

به گردنه های مه آلودِ « یوش» می نگری

بوی تودراعماق ِجنگل ودرّه می پیچد

درزلال ِآبشاروچشمه

روح ِ توهمه جا رامی پاید

مثل ِعقابِ قله ی البرز

ومن

به دیدار ِتو

از« بنار» تا « یوش»

____________

روستای یوش- مرداد1389

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 89/10/16 و ساعت 11:42 عصر | نظرات دیگران()

 بندر

دیوانه ای

درآتش وبخار

بیمار

من

زورقی

برپسین شرجی ِ ساحل

_________

بوشهر- تیر1372

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 89/10/16 و ساعت 12:9 صبح | نظرات دیگران()

 حاصلم برگِ پریشانی

موج ِ اندوهم به پیشانی

در دل ِ انبوه گزدان

لابلایِ برگ های سبز ِ نخلستان

همسفر با شروه ی بادِ بیابانی .

کلبه ام ،

چار چوبِ ساده ی تنگِ دوبیتی

میزبان ِ صف به صف عاشق

(نادم و مفتون و شیدا . . . ) .

در نزن

بیگانه هم باشی ،

دل اگر خون داری از عشق ِ

« پری پیکر بتِ عیسی پرست »1 ی ،

آشنای کلبه ی مایی .

در کنار ِسفره ام بنشین

شرابِ شروه سر کش .

بی تعارف هر چه می خواهی برایت شعر می ریزم .

 من هنوز اینجا

« پس از صد سال . . . »2

پشتِ نخلستان ،

در دل ِ گزدان ،

« چشم در راهم »3

برازجان-شهریور 81

____________________

·         . 1و2 = از فایزِ دشتستانی

3= از نیما یوشیج

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 89/10/14 و ساعت 12:55 صبح | نظرات دیگران()

 دلم هوای سفر دارد

دلم هوای هر آنجا که می روی ای خوب

همیشه در سفرم با تو

تنم

اگر چه گِرده ی نان در تنور ِدشتستان

ولی دلم با توست

همیشه با منی ای مهربان تر از گل ها

به هر کجا که روی ، شاد !

به هر مکان که روی ، خوش!

فدای ذرّه ی خاکِ نشسته در راهت

سفر به خیر ، مرا هم ببر به همراهت

برازجان-تیر1385

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 89/10/12 و ساعت 10:53 عصر | نظرات دیگران()

 انگشتریِ شکسته ای بودم

در خاک نشسته تلخ ،

فرسوده .

بر چهره ی من غبارِ گمنامی

در دامن خاک مانده ،

بیهوده .

یک روز که مهربان گذر کردی ،

دیدارِ مرا غبار بستردی

من چشم به چهره ی تو وا کردم

لبخند زدی .

موجی زنگاهِ مهربانت رست .

موج از پسِ موج .

از قامت جان لباسِ تن کندم

خود را ،

در موجِ نگاهِ تو رها کردم .

 برازجان-فروردین 85

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 89/10/12 و ساعت 12:46 صبح | نظرات دیگران()