مصراع ِ کوچکی بودم

خدایم سروده بود

دربرگی اززمین

باواژه ی سلام

برمن گذشت روز ومه وسال

سال ها

روزی که آمدی به سراغم

شعری شدم تمام

_______________

برازجان – فروردین 1382

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 90/2/14 و ساعت 7:27 صبح | نظرات دیگران()

تو از سلاله ی نرگس

من از تبارِ شقایق

به بزم ِچشم ِتو خورشید

به جام ِسینه ی من خون

من از ولایتِ هجران

من از نهایتِ فریاد

تو از سلاله ی شیرین

من از قبیله ی فرهاد

بنار-فروردین 1376

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 90/2/9 و ساعت 1:59 عصر | نظرات دیگران()

گفتم :

یادآور ِ لبخندِ زمین

بذر ِ بهاری بنشانم

پاییزوبهاران شد و یک چرته* نخندید

درباغچه ی خانه ی خود

فصل ِ شکفتن

امسال

مگربوته ی خاری بنشانم

___________

*چـُرته = جوانه

نصیربوشهر- یک شنبه 9مهرماه 1385

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 90/2/6 و ساعت 4:8 عصر | نظرات دیگران()

آفتاب راسر ِ آمدن نیست

پرنده را هوای خواندن

گل را...

حرفی ازنامت

درگلدان می گذارم

هرشب

آفتاب وپرنده

نقاشی می کنم

برازجان- مرداد1384

________________

نصیربوشهر- یک شنبه 3 اردیبهشت 1385

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 90/2/5 و ساعت 10:22 صبح | نظرات دیگران()

به سرخیل شوریدگان

"منوچهرآتشی"

فصل ِرنجوری ِ گل درباد

فصل ِلاغ ِعلف وسایه ی سنگ

مثل ِعطر ِ نفس ِ وحشی ِ شب بوها روییدی

همسفربا باران دررگِ خاک

درتوجاری شد

روح ِ آشفته ی دریا

عطر ِ نمناکِ علف

دردِ روییدن تو

وتودرآتش ِ گل ها پراکنده شدی

کشتی ِ نام ِ تودشتستان راباخودبرد

آن چنان که نفس ِ صبح

نام  ِ گل هارا

به تسلای درختان ِ جنوب

می توان شعرت را

تاجرعه ی آخرنوشید.

________________

نسیم جنوب- ویژه منوچهرآتشی/ یک شنبه6آذر1384 شماره 374

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 90/2/4 و ساعت 8:19 صبح | نظرات دیگران()