ادبیات و فرهنگ
دشت سوزان ،
باغ ، سرشار از فغان ِباد
شاخه هاشان خشک
نخل ها در ساحل ِمرداد
*
در پناهِ پاره سنگی
خوابِ بلدرچین
-: آشیانم را
در کدامین دشت . . .
گندمزار . . .؟
می شود بیدار
دانه ای پوسیده را در خاک می جوید .
*
دشت سوزان
باغ سرشار از فغان ِباد
شاخه های نخل می رقصند
تلخ
با فریاد
بنار- اسفند 1372
بر سرش گردِ سپیدِ نا امیدی
با عصای کهنه ی ایّام
بر می گشت .
کوچه ای تنگ و غبار آلود
کوچه ای متروک
زیرِ پای ِهر عصایش جای پایی تلخ
انتهای کوچه ناپیدا .
حلقه ای را بر دری کوبید
کودکی
انبوهِ لبخندی به لب رویید
پیر مرد امّا
زهرخندی تلخ بر لب
دست پیش آورد .
کودک نیز .
***
بر سرش گردِ سپیدِ ناامیدی ها
انتهای کوچه نا پیدا .
دست های خویش را در دست می افشرد
بنار- اردیبهشت 1371
گفتمش :
سبزی ِفصل ِبهاران ِمنی .
گفت :
دشتِ چشمت باغی ست
آبیاری مکن این مزرعه را .
*
اشک ها را شستم
گفتمش :
گل ِبی منـّتِ باران ِمنی *
بنار- 1370
______________________________________
*- gole bi mennate baaraan . گلی شبیه زعفران و مایل به بنفش که ساق وبرگ ندارد و چون قبل از شروع فصل بارندگی در دشتستان می روید به این نام موسوم شده است
به مادرم
بوی شعر می دهی
بوی عشق
کودکی
بوی مهر
سادگی
صفا
*
بوی سبزه می دهی
بوی دشت
گل
بوی ماسه
رود
بوی آسمان
خدا
*
دست های سبز ِ تو
بوی مـَرمرشک می دهد1
بوی تاره2
گــَرده ی کـُنار
بوی روستا
بنار – فروردین 1378
_____________________
1- marmareshk - گیاهی خوش بو دردشتستان
2- tareh - شکوفه ی خرما
در بیستون ِزندگی
عمر را آوار کردم
دریغ از جرعه ی آبی
*
فریادِ تیشه ام
بوی فرهاد می داد
دریغ از رهگذری
بنار- 1369