ادبیات و فرهنگ
در فصلگردِ برگ
انگشتِ خار
تا چشم ِابرِبیگاه .
شیطان
عروسش را
بر اسبِ گرد باد نشاند *
وآفتاب
بیابان را
در کِلــّه ی زردی پیچاند
برازجان- اردیبهشت 1376
___________
*- درباورروستای بنارِ دشتستان ،وقتی گرد باد شکل می گیرد شیطان دارد عروس می برد .
ای اعتمادِ سبز
ای نخل ِبا شکوه
با خاکیان ِخسته
نشسته غریب وار
گم کرده راه
ازباغ ِآبشار
***
دستِ کدام سبز
نام ِتو را به دامنه افشاند
بذر تو را به دشت ؟
که وصل ِبهار را
در جان ِخار ها به تماشا نشسته ای
ای رُسته درنجابت واحساس !
بنار- مرداد 1375
به سهراب سپهری
در خاک بود چنان پاک
یا
بر نردبانِ نور .
ای همدم ِنسیم
ای همزبان ِآب
در فصل ِتشنه کامی و تنهایی
رنگین کمان ِدستانت
بر شانه های سیره و کفتر ها .
*
جُستم نشان ِخانه ات ای دوست .
در چشمه سار
رود
هر جا
آیینه ای ز جلوه ی آب است
چون بنگری
تصویر ِ آسمانی ِ سهراب است
بنار- دی 1375
چای می نوشم
رنگِ خرمایی غروب
بر افق ِدفترم .
مورچه ای سرگردان
که چرخی می زند
گم می شود
در پرز های خاکستریِ موکت
*
در غروبی بی انتها
به تو می اندیشم
در گلوی نازکِ شعرم
واژه ای غریب پرپر می زند .
به تو می اندیشم
که زندگی را
لعابی شیرین می پوشانی
بنار- دی 1374
برای غزاله
آسمانم کوتاه
باغم خشک
دست هایم کویری .
چشمانت
ازکدام کهکشان آمده اند
که درمن
جوانی می رویاند .
دلم
گنجشکِ تشنه ای
درآستانه ی بیشه وآب
برازجان فروردین 1375