ادبیات و فرهنگ
ای گل ِشاداب
همسفر ِروشنی
همدم ِدل
هم نفس ِسینه ی بی تاب
مهر ِتو درجان شکفته چون گل ِخورشید
نام ِتودرسینه ام
شعله ی امّید
دیده ی من دررهِ پرپیچ وخم ِعشق
جزرخ ِ زیبای توای یارمبیناد !
گرنه چنین است
خاک به چشمم بنشیناد !
دستِ قضاتابه خاکِ تیره ام ننشاند
پرتو ِ مهرت به سینه، گرم بماند
باز
مهر تودرخاکِ من، ریشه دواند
برگِ گلی سرزند زکـُنج ِمزارم
تاتوبیایی وبگذری زکنارم
سوز ِدلم رابه دامنت برساند
برازجان- دی 1383
تو را نمی بینم
مثل ِدرختِ در پس ِباران
با هزار چشم می گریم
تو را نمی یابم
که همسایه ی سایه ات شوم
تو را
در شعر هایم می آویزم
بنار- آبان 1376
پری تراز« پری ِ» «فایز»
زیباتراز«صفورا»
درچشمه های «یوش»
«شاخ ِنباتِ» خواجه ی شیراز !
درچشمه های چشمم
«شیرین ِ» بیشه ها
«مارال ِ» کوه های « کلیدر»
«... !»
تورابهارنمی خوانم
امسال
بهارپاکشی می کنداز« دشتستان»
یک صحرایم
یک گل باش
«... !»
ماهواره راخاموش کن
دنیاتمام خون است
دنیاتمام تیر
دلم برای «تیر»، تنگ است
برای پیراهن ِچاکی ِ گلدارت کنار ِ«تابه» وآتش
زندگی زیردست هات
بابوی نان گندم
دراین زمانه ی وحشت
عشق های من و«مجنون»
درگور ِ«الاغانی» می پوسد و
دردفتری که نزدِ توخواهد ماند
نامت چقدرهم وزن ِ« لیلا»ست.
____________
هفته نامه ی پیغام- دوشنبه 2/3/1390 شماره ی 601
این شعررادرسال 1385 سروده وپیش ازاین هم دروبلاگم گذاشته بودم . باردیگر آن راتکرارمی کنم چراکه امروز استادحاج علی مرادی سفری آغازکردوماراازتکراردیدارش محروم نمود .
تقدیم به پیشگاه آفریننده ی منظومه ی ماندگار کلاخا استادحاج علی مرادی
ای درختِ ستبر ِ کهنسال
نخل ِ تنهای سرتاستاره
گسترانیده تاکهکشان بال
بادلی تنگ
مثل ِ باران
شهد می باری ازپنگ
پای برجای
ستوار
چون بلوطی که درپهنه ی کوه
پنجه افکنده درسینه ی سنگ
ای بلندِ شکربار
هرکجایی خدایت نگهدار
___________
بنار- شهریور1385
کلبه ای دور ترین جایِ جهانم
سرد
و تو خورشیدی
*
من
پشتِ پرچین ِخیالت
گم
و
تو
در دلم
تنهایی
__________________________
بنار-فروردین 1375