ادبیات و فرهنگ
گل ِخوشبوی خوش رنگم کجایی؟
انیس ِ سینه ی تنگم کجایی ؟
تومثل ِ چشمه آزادی، ولی من
درختی ریشه درسنگم . کجایی؟
بیا تا چشم ِ زیبایت ببوسم
شلال ِ قد و بالایت ببوسم
کجا درکوچه ی ما پانهادی
که تا خاکِ کفِ پایت ببوسم
به دریایی که موجش صبح وشام است
به بارانی که حُسنش ناتمام است
به خورشید ِ جهان افروز سوگند
که چشمان ِ توأم حُسن ِ ختام است
رُخـَش گلناروقامت نخل ِ بی تاب
رطب می آورد از لعل ِ سیراب
تنی دارد چوآبی دردل ِ سنگ
دلی دارد چوسنگی درتن ِ آب
گل ِخوشبوی خوش رنگم کجایی؟
انیس ِسینه ی تنگم کجایی؟
تومثل ِچشمه آزادی ولی من
درختی ریشه درسنگم کجایی؟
قدت جان قامتت جان ابروان جان
دوچشمت جان ِ جان ِ جان ، دهان جان
به یک انگشتِ مهرانگیز ِ نازت
بروید در وجودِ عاشقان جان
ازآن روزی که دل دادم به دستت
خوشم با گیسوی آتش پرستت
بگو تا بیشترمارا نسوزد
هلال ِ احمر ِ لب های مستت
دو چشمانم تنت را بوسه می داد
گل ِ پیراهنت را بوسه می داد
هزاران بوسه بردستم زدم دوش
که دور ِ گردنت را بوسه می داد
_______________
اتحاد جنوب - شماره ی 651 – دوشنبه 3 مرداد 1390