ادبیات و فرهنگ
نگارینا تو نخل ِ نقره فامی
توتلخ وشادی آورهمچوجامی
نه کس رابا رطب یادی نمودی
نه دادی جرعه ای برتشنه کامی
بیاسبزم کن ازطرح ِ بهارت
بیا ای جان ِ جانم بی قرارت
تـَرَک های لبان ِ تشنه ام را
بنوشان از زلال ِ آبشارت
شرابِ ارغوان و نور داری
بهشت و جویبار و حور داری
پس ِ پرچین ِ مژگان ِ شلالت
زلال ِ خوشه ی انگور داری
به دریایی که موجش صبح وشام است
به بارانی که درخوبی تمام است
به خورشید ِ جهان افروز سوگند
که چشمان ِ توأم حـُسن ِ ختام است
درختِ قامتت طوبی سرشت است
نگاهت آدمی را سرنوشت است
قشنگِ چهره ات منظور حوران
تنت نهری ز انهار ِ بهشت است