ای سراپا مستِ دیدار ِ بهارت آفتاب

تشنه ی لبخندِ سبز ِ آبشارت آفتاب

ماه ، بی صبر ِجمالت، کهکشان ماتِ قدت

محو ِ نورستان ِرویت  ، بی قرارت آفتاب

آسمان خواهد که مانند تو بگشاید نقاب

آرزو دارد که بنشیند کنارت آفتاب

صبح تا گل های خورشیدِ دو چشمت وا شود

رشته های نورمی ریزد نثارت آفتاب

دوستدار ِچهره ات گل، عاشق رویت بهار

همدم ِ باغ ِ گـُلت مهتاب و یارت آفتاب

تا بهار ِ سال ِعمرت را بداند آسمان

مانده اندرعشق و مستی گل شمارت آفتاب

یاسوج – تیر 1390

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 96/10/20 و ساعت 6:21 صبح | نظرات دیگران()

چشمان تو شور عاشقی را خوانده است     مهتاب رخ تو عشق را افشانده است

دندان قشنگ و نازنینت ای دوست      برفی ست که در برگ شقایق مانده است     

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 96/10/19 و ساعت 11:6 صبح | نظرات دیگران()

 با گونه های نازکِ خوش طعمِ سیب ها

چشمی به نازخنده ی طرح فریب ها

روی لبانِ نرم وتَرَت « اَرده » می کشد

شوقِ رطب به سوی لبِ نانجیب ها

هر صبح در تو آینه تصویر می شود

لبریزِ روشنای زلالِ غریب ها

گاهی شرارِ زخمه ی مشکاتیان شدی

گاهی شرابِ نابِ گلوی حبیب ها

وصفت نشد تمام اگر چند سال هاست

دارند وصفِ روی نکویت ادیب ها

پیرم ولی هنوز دلم می تپد جوان

با آنکه رفته ام به صفِ بی نصیب ها      

 مرداد 1393

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 96/10/18 و ساعت 6:14 صبح | نظرات دیگران()

دلم روزی که امضا شد برایت 

        نهادم مُهرِ لب بر خاکِ پایت

بدون شاهدی در محضرِ عشق   

    سند دادم به دستِ چشم هایت

دل و جانِ مرا بردی به یکبار    

     به درد و غصه ام کردی گرفتار

گل  و برگ جوانی باز برگشت    

    که عشق  پیری ام آمد پدیدار

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 96/10/6 و ساعت 10:5 عصر | نظرات دیگران()

ماه بانوی منی شرقی چشمانت خوش  

      جلوه ی نور ز صحرای گریبانت خوش

چشمه ی نوش لبت کندوی شیرین عسل  

   پرتوی خنده ی خورشید ز دندانت خوش

عکس اندام تو در آب چه خوش می رقصد 

    نخل زیبای منی فصل زمستانت خوش

چتر بگشای به خورشید و رطب ریزی کن 

      بگذران بر لب آن سایه به مهمانت خوش

بازیارم من و در مزرعه ی سبز تنت    

 می شوم با سر زلفان پریشانت خوش

دانه ی بوسه به لب گرد لبت مور دلم 

   خرمنی می طلبد بر لب سامانت خوش

داس مصراع به کف وقت درو می رقصم   

   خوش خوشک در بغل دامن رقصانت خوش

مهلتی تا دل مجنون پریشانگردم  

      بنشیند به لب سایه ی مژگانت خوش

به امید زه آبی که ز دستان ترت ....

      نخل می مانم و در غرب برازجانت خوش

برکه چوپان . 24 خرداد 95     

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 96/9/24 و ساعت 6:50 عصر | نظرات دیگران()