ادبیات و فرهنگ
به بزرگواربی ادعا اسکندراحمدنیا
زمین ِکال
زمین ِچقدرگندیده و
میوه های چقدرافتاده ازدرخت !
هوای تلخ می گذرد
چندان
که گاه می اندیشم
تو
بلاتشبیه
خارک شیرین شسته درسموم
جهان
پرازتنگی نفس هاست
_________________
برازجان- مرداد1384
نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 89/12/8 و ساعت 12:55 صبح | نظرات دیگران()دنیا
لبریزازدمیدن ِزیبایی ست
وقتی
سنگ های دامنه ی کوه
خمیازه می کشند و
خورشید
نیمی ازخودرا
کج می کند پشت قله
زیباترین طلوع
تو
که درقابِ وعده گاه
لبخندمی زنی
________
برازجان- خرداد1385
نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 89/12/6 و ساعت 11:29 عصر | نظرات دیگران()
بادکه دریارامی آشوبد
لبخندمی چرخی به سمت خیالم
دلت آشوب اقیانوس و
گزمه ها
گیرمی دهندبه موهات
کودکی درمن
گیرکرده درساحل تو
ومرغی
پیوسته می راندبه اعماق
____________
برازجان- آذر1388
نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 89/12/5 و ساعت 11:57 عصر | نظرات دیگران()
کجاست خانه ی تو ای بلند
ای باشکوه
نورانی
به مهربانی باران وخاک وسبزه قسم
برای دشت دلم
به آب می مانی
ومن به نام بو آغازمی شوم هرروز
میان این همه وحشت
درازدحام تنهایی
دراین سیاهی سرد
که تلخ می گذرد
نمازنام تو می ریزد
به هفت بند وجودم شراب شیدایی
می گریزم ازخود
به هرچه بوی تورادارد
به عشق وزیبایی
دی 1383
نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 89/12/4 و ساعت 6:27 صبح | نظرات دیگران()
درطلب گوهرگمگشته ایم
کودک اردیبهشت
گم کردانبوه زمرّد
اشک شقایق
خشکیدبرگونه ی صحرا
مزرعه ی جو
پیر
پریشان
درنفس داس
_____________
شیراز- اردیبهشت1372
نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 89/11/28 و ساعت 12:15 صبح | نظرات دیگران()
