به سرهنگ قذافی

کیکِ قدرت را نچشیده ام 

یاعرق ِتندِ ریاست را

که اجدادم

با بیل و داس آمده بودند

داسی زیر ِ سر

عرقی برجان

بیلی برخاکِ گور .

سرهنگ !

شیرینی ِ مدام ِ فرمان

توفان شد

چشم ها را بستی و

بستند

بسته اند .

مردم

آه مردم

آتشی که گرم می کنند

افروخته می شوند

می سوزانند

- دروغ ِبزرگِ زندگی ِ سرهنگ -

و باور کردی

انبوه ِخیابان ها را

که برایت دست تکان می دادند

با بیل و داس های پنهان

             ***

فکرمی کردم سرهنگ ها

دیر از خواب

بیدار می شوند

اما

تو

افتاده کنج ِ خیابان ها

در خواب

برازجان - 28مهر 1390

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 90/7/29 و ساعت 7:20 صبح | نظرات دیگران()

                                                                   به منوچهر آتشی

قامتی از مشعل

قبایی از خاکستر

تو

 کدام کهکشانی

که با شکوه ترین قلب را

در سینه

قاب کرده ای

بوشهر- تیر 1374

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 90/7/26 و ساعت 10:4 صبح | نظرات دیگران()

در من هزار ناله ی پاییزی

در من هزار گور ِ شقایق

در من هزار شیون ِتوفان

نامت

پرواز داد مرا

 تا شعر

دشتِ نیمه جان ِامیدم را

بذر ِ شوق افشاندم

تا بهار

بنار- فروردین 1375

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 90/7/25 و ساعت 3:24 عصر | نظرات دیگران()

دیدارت را

پلکِ اندیشه می گشایم

می یابمت خورشید وار

 می سوزی در من

دوریت سحری

که شاخه ی غمی بر شانه ام می رویاند

تاب ندارم

 بی خویشتن

 پیوسته

 بر مداری جاودانه

 می پو یم

بنار-خرداد 1375

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 90/7/24 و ساعت 10:32 صبح | نظرات دیگران()