ادبیات و فرهنگ
خوشا حلوای نامت برزبانم
گل ِ چشمت ستاره ی آسمانم
چو یادت بر دل ِ من می نشیند
عسل می بارد از کندوی جانم
رُخـَت دیباچه ی زیبا پرستی
زلال ِ قامتت غوغای هستی
کسی که قدر ِ لب هایت نداند
حرامش باد نوشا نوش ِ مستی
کنگان - مرداد91
ستاره بنده ی چشم ِ نکویت
مه ِهفت آسمان قربان ِ رویت
چه دارم تا که درپایت بریزم
سروجانم فدای تار ِ مویت
جهان خوش بو ، زمین خوش، آسمان خوش
هوا خوش، کوه خوش، آب ِ روان خوش
من و یاد تو و دریای کنگان
صفای جان ِ شاد ِ دوستان خوش
شرار ِ غنچه ی زیبای من باش
قشنگ ِ ماهی ِ دریای من باش
غروبی کاتش اندر جان ِ دریاست
تو هم با بوسه ای دنیای من باش
_____________
کنگان- فروردین 1391