ادبیات و فرهنگ
ظهرِ تابستان
بر گلوی داغ ِدشتستان
پنجه ی تش باد
زیرِسقفِ مرگ
نخل های وحشی ِمرداد
ظهرِ تابستان
__________________
بنار آب شیرین - تیر 1377
شب ها که ماه
در پی ِ گم گشته ای
یک نفس
بر برکه ی شب می راند
از هر رگم گلویی می خواند :
- ای آفتاب !
چهره عیان کن دنیا را
می خواهمت
چنان که ماهی
دریا را
______________________
بوشهر – بندرگاه – فروردین 1377
چو آفتاب ، فلک مست نور رویت باد
چو مشک ، باغ جهان غرق رنگ و بویت باد
دلم که بسته به مهر تو در زمانه امید
همیشه همسفر عشق و خاک کویت باد
چنان که در نظر مردمی ، نمی خواهم
دلم چنان که تو هستی ، به جستجویت باد
به نام توست ولی غافل از تواند این قوم
نه گفته های تظاهر ، که دل به سویت باد
اگر چه تشنه لب اندر کنار شط مردی
فرات سینه ی ما تشنه ی سبویت باد
تویی نشانه ی آزادگی و آزادی
طراوت گل صد برگ از گلویت باد
______________
دشتستان - 14دیماه 1393
بی دوست
بر موج خیز ِ عمر
هر جا که فاتحانه گذشتم
سراب بود
آن لحظه ها که از پی ِهم می رُست
نقش ِبر آب بود
افسوس
نشناختم تمامی ِدنیا را
نشناختم تو را
_____________
بوشهر- اسفند 1376
با عشق ، دلم به گفتگو می آید نامت به لبم سبو سبو می آید
صد قافله ی بهار دیگر ای دوست از خاک تو بوی « ایرجو » می آید
دهم مهر 95