ادبیات و فرهنگ
بیوتادشتسون ومِردِشیرِپـُرجیگرسِی کُ
زن ِ گردِی پلنگِ بین ِ ای بیشِی خطرسِی کُ
سرتـُل مُربشین وگوشِتِ خُو وازکُ ویسَک
چیش ِ دلتِ بپـِلکـَن پشتِ سرتِ مختصرسِی کُ
صدِی بـُنگی بن ِ چلخونه ی ِ تاریخ پیچیده
تموم ِ دشتسون ،چَرخَووتـُوزوپُشت پـَرسِی کُ
صدِی شِرِّکِلی پیچیده تـُوکـُه گیسکون اُنگار
تفنگِ تـُودس ِ گـُردآفریدِ پـُرهنرسِی کُ
ستاره می پرِ شُونعل ِ اَسوِخان ِ باغیرت
سی قـَضِّی جون ِ رَمِّی انگلیسی، شیرِنـَرسِی کُ
هنرتامی چکِ ازپینج ِی ِ پاکِ زن ومِردِش
بیَوپُی چیشل ِ خوت معنی ِ شـَقّ القمرسِی کِ
کـُه ودشت ودرخت وباغ وسنگِ دشتسون گـَنج ِ
بهشتِ اِی دلت می خوا،زمین ِ پـُرگـُهرسِی کُ
نگوپُی روکـُلـُل چیتِ پتی خوسیده،چن رو دِ
بده صلواتی وکوپِ خیاری پُی کِپـَرسِی کُ
رطـَومی خنده ودُمبازبـُنگِ رهگذرمی ده
مُخ ِ کوکاوِ تـُوتـَوسون وشُوبارِثمرسِی کُ
بهارش تـُوزمسّون مَسّ ِ وصحراش بی مثل ِ
تـُواسفندش ری تـَپـِّی بهمنی گل های تر سِی کُ
برازجان– اسفند 1383
واکه می فهمی دس ِ عشق ِ توبدحالـُم هنی
نومدی اِی بی صفت سی پـُرس ِ احوالـُم هنی
هرشووی پُی بونه ای تادم فِدَه تـُون می دوُم
نومدی یک دهفه جِی صدشو ودُمبالـُم هنی
پُی جُهالـَل هِرّوهِرتـُوخنده وپُی ما بُقی
نگوتِ ماسِی بُکـُ، کـَم شامس واقوالـُم هنی
نون ِ گـَپ غرق ِ گـُیَک غـَلـِّی عمل کـُلکـُو زده
سی توپاکِ پاک عـُنـّا تخم ِ پاچالـُم هنی
سیل ِ مَسِّت پارتِی سو،گرم کِرده لارم ِ
ازدس ِ خَندِی قشنگِت مَسّ وپامالـُم هنی
عمرِپُی تقویم ِ دل اِشمُردم ِ عیوُم مُکُ
اِی بوینی مَسّ ِ یاری خَش سن وسالـُم هنی
برازجان – دی 1382
ودس ِ غصّه مثِ مُرخ ِ چدارُم خُم ِ تِینا
واویده روزوشووَل مِنمِنه بارُم خُم ِتِینا
شونشینی دِنمی رُم دل ِ خَش سی مونمونده
روزلـَم توبُرِمردم ندیارُم خُم ِتِینا
ای خِشَم عِِین ِ گنک کـَهنِسِن ِ دورِشرینی
سرِقضّامومثِ موری سوارُم خُم ِتِینا
نه می چَسوم که مثِ بینزه ی قازونکنم وِل
نه قدِغلـّه بَروحوصله دارُم خُم ِتِینا
مووشوکـُفّه زدن؟ واکه سرُم واویده مِی دو
مِی جهالی ری سرِقول وقرارُم خُم ِتِینا
هرکه بی، پیل پلِی مُرکه وکـَهنِس پَرِشهری
موهنی مِی کچـِلـَک کـُنج ِ بُنارُم خُم ِتِینا
محمدغلامی- 1380
من آمده ام ...
ماه هابود که ازهم دیگردوربودیم . رفتنم نادلخواه بود. می رفتم وازسرحسرت به قفا می نگریستم . امروزکه برگشته ام ازسرعشق، به همت دوستی بود عزیز که توانست رمزگم شدنم را پیداکند تاشماکه رمز بودنم هستید رابیابم . باسپاس ویژه ازدوست خوبم احسان بردستانی .
خاک پایتان محمدغلامی
شهریور 1389
دردِعشق
هرگِی که یادت می کـُنُم اَو،ریم سرازیر ِ
غم تـُودلـُم می خنده و خندَش یکاگیر ِ
هرکی تون ِ دیده مثِ فرهاد،بدوَختِ
اِی داد،اِی بیداد، دردِعشق واگیر ِ
کاشکِه ورُم بیدی ومی دیدی بکـَم ا ُمشو
باوربکردی عاشقی ازجون ِ خوش سیر ِ
عقلـُم می گو: بندا برِ، پا،ری دل ِ دل بـِیل
دل وَم می گو:وردا بـیَو، وت عاقلی دیر ِ
ا ُسمُیل ِ عقل ِ تا دس ِ اورَیم ِدل دادُم
تـُوکهکشون ِ بـُرمَل ِ گـُل برق ِ شمشیر ِ
نه یارباورمی کـُن ِ، نه خُم، نه ریم وِیمو
بیش ِ جهالی عاشق ِ، اِی مَحمدو پیر ِ
برازجان- شهریور1388
ا
اسمیل عقلosmoyle…= عقل که به حضرت اسماعیل مانند شده
اوow = آب
اوریم دلevreyme…=دل که به حضرت ابراهیم تشبیه شده
ب
برمل borm-al = ابروها
بکمbekam = شاید
بندابرbendaabere-= رها کن وبرو
بیلbeyl-= بگذار
ج
جهالیjohaali-= جوانی
خ
خمkhom-= خودم
ر
ریri-= روی
ریمrim-= رویم
ریمی ووrimeyvu-= رویم می شود
گ
گیgey-= گاهی
م
می گوmigu-= می گفت
و
وتvat-= ازتو
وردابیوvardaabiyow-= برداروبیا
ورمvarom-= نزدم
ومvam-= به من
ی
یکاگیرyekaagir-= پیوسته
دشتسون تا هُفه ریزی نزنه جون نمی یا
غلــّه یل کاشتن ِپاک، مِی سی چه بارون نمی یا ؟
قوس وعقرو خو رداوی،چله و حوت خو رسی
غیرِ بُوشـُحم و کـُلـُم بو تـُو بیابون نمی یا
ای خدا ای نزنی بارونی تا چَن روزِ دِ
خوت می فهمی دیه غلــّه گیرمو دون نمی یا
ای نبو بارون ِگـُت گـُت سرِ شُوم تاشفقی
تـَرت وپاچال نمی یا بَنـّه و کاپون نمی یا
اِی نبوهیچ برکت از تو تـُوای کارِ زرات
گیرِاوآدم ِگـُشنِی تـُو ولات نون نمی یا
اِی بخوا باز همی گَردِی بمونه خُشک و پتی
علف و غلــّه و گل دورِ برازگون نمی یا
بنار – آذر1369