ادبیات و فرهنگ
بزه سازی که خـُم چنگِ تو ویمم
فدای چیش ِ صدرنگِ تو ویمم
اگه شورو ورم ویسی بمونی
پسینل باز دلتنگِ تو ویمم
نمک پُی قندِ دندونت بسی که
شکرپی لعل ِ خندونت بسی که
دل ِ ناشتا بزه گپ پُی نم ِ دل
عسل سیم پُی تلیفونت بسی که
سراندرپا ت شیرین و قشنگه
دوچیشت ؟ آسمون ِ هفت رنگه
دسم سیت واز ِواز ِواز ِ وازه
دلم سیت تنگِ تنگِ تنگِ تنگه
_________________
برگرفته از سایت خِشَم کانه : آقای شاهرخ سروری
پس ِ مِرزِنگلت اَفتوقشنگِ
سیَه بُورِچپت سی خَوقشنگِ
پشت مژه هایت، آفتاب زیباست
سایه ی مویت برای خوابیدن زیباست
خُمارِچیشلِت کِرده بلالـُم
شلال ِ مینلِت اُمشَوقشنگِ
چشمان خمارت، بلالم کرده
امشب موهای شلالت زیباست
کشیدی کهکشون یعنی که بُرم ِ
گل ِ سرخی زدی جِی لـَوقشنگِ
کهکشانی کشیده ای ونامش راابرونهاده ای
به جای لب، گل سرخی گذاشته ای که زیباست
دسِت انگشتیرِبامهرکِرده
چق ِ ریت بندِساتِ نوقشنگِ
دستت انگشتررابامهروزیباکرده
چقدربندساعت نو روی دستت زیباست!
تووختی پُی مُنی فرقی ندارِ
ولات وخونِی ِ کانَو قشنگِ
وقتی تو بامنی، فرقی نمی کند
همان روستا وخانه ی قدیمی زیباست
جهازِجون ِ مو،تـُوغـُمبه ی عشق
اسیرِموجل ِ ذِرنـَوقشنگِ
کشتی عمرمن در اعماق دریای عشق
وقتی اسیرموج وگرداب می شود زیباست
اَوواویده دلـُم سیت بیش ِ هرشَو
بیوکه عکس ِ گـُل تـُواَوقشنگِ
دلم بیشترازهرشب برایت آب شده
تو بیاچون وقتی عکس گل درآب میافتد، زیباست
تلیفونی بـِزِ، پـُرس ِ دلـُم کُ
که مَسّاویدنـُم ازنـَوقشنگِ
تلفنی کن وحال دلم رابپرس
چون دوباره مست شدنم زیباست
کلوواویدم ِ پلورده می گـُم
کلووختی بگیرش تـَو،قشنگِ
دیوانه شده ام وهزیان می گویم
وقتی دیوانه راتب می گیرد، زیباست
بیوتامَحمَدوسیرِت نِواوو
که اِی هرشَوبیـِی، هرشَوقشنگِ
توبیا تا محمد(نام شاعر) ازتو سیرنشود
که اگرهرشب بیایی، هرشب زیباست
برازجان – شهریور 1383
سلااااااااااااااااااااااااااااااااااااام .
پس ازغیبتی چندروزه افتخاردارم تامجدداً درخدمت شماخوبان باشم. می خواستم باکارهای جدیدآغازکنم اما عزیزانی ازمن خواستندتامعنی آخرین شعرمحلی وبلاگ رابه فارسی معیاربنویسم. ازآنجایی که اطاعت ازامرآن خوبان برمن فرض است، دوباره شعر گپِ عشق رااین باربامعناییی مختصربیان می کنم . بادرودی دوباره.
گپِ عشق ِ خش ِ ازبُنگِ مغرَو تاسحرگفتن
سی باند هِ ی تـُوقفس خَشترچن ِ ازبال وپَرگفتن
ازاول غروب تاسحرگاه، حرف ازعشق گفتن، خوش است
برای پرنده ی درقفس، چه چیزی خوش ترازپروبال گفتن است؟
نویمودردم ِ آلِی بنالـُم تـُوبُرِمردم
خدایا تاچق ِ سی خاطرِ درتا ودرگفتن
نمی شوددردم رادرمیان مردم آشکاربگویم
خدایاتاکی باکنایه حرف بزنم (سی درمی گوکه درتابشنفه - برای درکوچک می گوید، تادربزرگ بفهمد- ضرب المثلی دردشتستان)
نواوی چاق قِیلون تاخُرنگـَل بـِلتشاویدن
نِتِرسُم سیت بُگـُم پُی نغمه ی فِرقی خوَرگفتن
قلیان چاق(آماده) نشدتااینکه زغال های آتش گرفته، خاکسترشدند
نتوانستم همراه باقلیان کشیدن، برایت حرف بزنم وخبربگویم
شوِتیتِ یدَس کارُم فقط سی کور رخصیدن
تـُوغـُمبَه کِل زدن دردِدلم سی گوش ِ کرگفتن
درشب یکدست ظلمانی، کارم برای کوررقصیدن است
درشدت کل زدن(شادمانی وسرور)کارمن باافرادکر، درددل کردن است
مواُنـّاغَچّه ی خشکم نوِیمُم چُوکلی عُمرَا
گپِ تـَش محض ِ شَق کردن بُیَس سی چوِترگفتن
من مثل چوب خمیده ی تیرکمان (چوبی به شکل عدد8)هستم وهیچ گاه مثل چوب کلی(چوبی صاف برای نوعی بازی) نمی شوم
برای مستقیم کردن چوب کج، باید باچوب تر، ازآتش سخن گفت
نبوتـُوفکرِرفتن اِی نمی خِی بُک بگیرُم سیت
چه سَختِ قصّه ی چرویتِ تـُوگوش ِ کِپَرگفتن
اگرمی خواهی مثل آتش برایت شعله ورنشوم، به فکررفتن نباش
زیراحکایت کبریت رادرگوش کپر(سقفی ازشاخ وبرگ درختان)گفتن، بسیارسخت است
شکرمکتیوِعمرُم! کِی میا روزی که بی پَروَند
تـُوگوش ِ نیمبلی دل سَرکنی شروهِ ی ثمرگفتن
ای یارکه مثل نخل شیرین هستی، کی آن زمان می رسد که بدون پروند(وسیله ای برای بالا رفتن ازنخل)،
ظرف جان مرا، لبریز ازآوازمیوه هایت کنی؟
برازجان – دی 1384
معنی واژه های گپ عشق
________________
آ
آلیaaley- = آشکار
ا
اناonnaa- = مثل
ب
بک گرفتنbok-…- = گرگرفتن
بنگ مغرو bong-e-maghrow- = اول مغرب
بیسboyas- = باید
پ
پروندparvand- = وسیله بالا رفتن از نخل
چ
چاق= آماده- برای قلیان به کار می رود
چرویتchervit- = کبریت
چوکلیchu-keli- = چو(چوب)+(کلی= نوعی بازی)
خ
خرنگلkhoreng-al- = خرنگ (چوب آتش گرفته که شعله ی آن خاموش
شده وسرخ باشد )+ل(علامت جمع)
س
سرکردن= شروع کردن
ش
شکرمکتیو …-maktiv- = شکرومکتیو- دونوع نخل باثمرشیرین(کنایه ازیار)
غ
غچهghachche- = شاخه ی به شکل هفت یا هشت
ف
فرقfergh- = پک زدن به قلیان
ن
نیم بلیnim-bal-i- = ظرفی بافته از برگ نخل برای حمل خرما
گپِ عشق ِ خش ِ ازبُنگِ مغرَو تاسحرگفتن سی باند هِ ی تـُوقفس خَشترچن ِ ازبال وپَرگفتن نویمودردم ِ آلِی بنالـُم تـُوبُرِمردم خدایا تاچق ِ سی خاطرِ درتا ودرگفتن نواوی چاق قِیلون تاخُرنگـَل بـِلتشاویدن نِتِرسُم سیت بُگـُم پُی نغمه ی فِرقی خوَرگفتن شوِتیتِ یدَس کارُم فقط سی کور رخصیدن تـُوغـُمبَه کِل زدن دردِدلم سی گوش ِ کرگفتن مواُنـّاغَچّه ی خشکم نوِیمُم چُوکلی عُمرَا گپِ تـَش محض ِ شَق کردن بُیَس سی چوِترگفتن نبوتـُوفکرِرفتن اِی نمی خِی بُک بگیرُم سیت چه سَختِ قصّه ی چرویتِ تـُوگوش ِ کِپَرگفتن شکرمکتیوِعمرُم! کِی میا روزی که بی پَروَند تـُوگوش ِ نیمبلی دل سَرکنی شروهِ ی ثمرگفتن برازجان – دی 1384
کافری شومینـَلت دایُم کمینـُم می کـُن ِ تیرِعشقی رخنه تودنیا ودینـُم می کـُن ِ اَفـتووی هرروزوهرشوجونم ِ تـَش می زن ِ هُی کمک هُی عاشقی بـِلتـَش نشینـُم می کـُن ِ تـَش بگیرِ دل که بازتوغـَلــّه کال ِ عاشقی دورِطالِی حُسن ِ زینوخوشه چینـُم می کـُن ِ اعتواری داده وَم مین ِ سفیدوشاعری کِی دل ِ بی اعتوارُم شرم ِ مینـُم می کـُن ِ می زن ِ اَهلوکِ تـَهل ِ عقلم ِ پُی سنگِ عشق مِی کلوافتاده بختـُم غرق ِ خینـُم می کـُن ِ بعدِمرگـُم ری سرِقورُم توکوکاوی بکال هجرِیارِنازنینی شوزمینـُم می کـُن ِ برازجان –اردیبهشت 1386