ای سراپا مستِ دیدار ِ بهارت آفتاب

تشنه ی لبخندِ سبز ِ آبشارت آفتاب

ماه ، بی صبر ِجمالت، کهکشان ماتِ قدت

محو ِ نورستان ِرویت بی قرارت آفتاب

آسمان خواهد که مانند تو بگشاید نقاب

آرزو دارد که بنشیند کنارت آفتاب

صبح تا گل های خورشیدِ دو چشمت وا شود

رشته های نورمی ریزد نثارت آفتاب

دوستدار ِچهره ات گل، عاشق رویت بهار

همدم ِ باغ ِ گـُلت مهتاب و یارت آفتاب

تا بهار ِ سال ِعمرت را بداند آسمان

مانده اندرعشق و مستی گل شمارت آفتاب  

یاسوج – تیر 1390

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 97/10/8 و ساعت 9:46 صبح | نظرات دیگران()