حاصلم برگِ پریشانی

موج ِ اندوهم به پیشانی

در دل ِ انبوه گزدان

لابلایِ برگ های سبز ِ نخلستان

همسفر با شروه ی بادِ بیابانی .

کلبه ام ،

چار چوبِ ساده ی تنگِ دوبیتی

میزبان ِ صف به صف عاشق

(نادم و مفتون و شیدا . . . ) .

در نزن

بیگانه هم باشی ،

دل اگر خون داری از عشق ِ

« پری پیکر بتِ عیسی پرست »1 ی ،

آشنای کلبه ی مایی .

در کنار ِسفره ام بنشین

شرابِ شروه سر کش .

بی تعارف هر چه می خواهی برایت شعر می ریزم .

 من هنوز اینجا

« پس از صد سال . . . »2

پشتِ نخلستان ،

در دل ِ گزدان ،

« چشم در راهم »3

برازجان-شهریور 81

____________________

·         . 1و2 = از فایزِ دشتستانی

3= از نیما یوشیج

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 89/10/14 و ساعت 12:55 صبح | نظرات دیگران()