ازآن روزی که گُل دادم به دستت

خوشم با گیسوی آتش پرستت

بگو تا بیشتر ما را نسوزد

هلال ِ احمر ِ لب های مستت

*********

بِتا از غم شوم بیمارت ای دوست

به جانم تا نشیند خارت ای دوست

ولی در حسرت رویت نمانم

ببینم لحظه ی دیدارت ای دوست

بتا : بگذار تا

*********

بزن بر چهره ی زیبات آبی

بریز از برگِ گُل بر گِل گلابی

بیا و چهره ای بنما که دنیا

ندارد بی تو هرگز آفتابی

*******

بکـَش خنجر که جانم بی قرار است

بکـُش جانا که عمرم وقفِ یار است

غلامی سر نهاده بر سرِ خاک

به پیشِ پایت اسماعیل وار است

*********

بگو تا از دهانت گـُل بریزد

ز گلزارِ لبانت گُل بریزد

به باغِ چشمِ مشتاقِ غلامی

ز برگِ آسمانت گُل بریزد

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 97/5/5 و ساعت 7:49 صبح | نظرات دیگران()