عید نوروز که می آید ، رسم بر این است که به دست بوسی بزرگتران می روند . من نیز پیش از این ، هر سال در چنین روزی به دیدار پدر می رفتم و پس از پدر ، همیشه صبح اول نوروز را با دیدن مادر آغاز می کردم . امسال اولین نوروزی  است که مادر خود به دیدار پدر شتافته و در آرامستان روستا در کنار هم بودند . قصدم آن بود که ابتدای صبح ، نزدشان بروم  و سال را با یادشان آغاز کنم که خوابم برد و صبح این سفر میسر نشد . ظهر ، مادر خودش آمد . خیلی سر حال . می گفت که از قبرستان گذشته و به دیدارم آمده و خیلی حرف هایی دیگر . بیدار  شدم و  به همراه همسرم و دخترم غزل به سوی بنار حرکت کردیم . ساعت پانزده بود . مستقیما به آرامگاه رفته ، به پدر  و مادر سلام کردم و  بر خاکشان نشستم و فاتحه خواندم . بعد از آن به دیدار بستگان . پس از صرف چای و شربت و شیرینی  و تخمه ، از منزل حیدر باقری نزد خواهرم مُلکی رفتیم . حاج الله کرم باقری با خانواده هم بودند که طبق معمول شوخی کردیم و خندیدیم و بعد نزد برادرم مشهدی حسین  که از هر دری حرف زدیم و به زیارت برگشتیم تا خواهرم مریم را نیز ملاقات کنم . حاج حسین  و همه ی بچه ها نیز بودند . وقتی به برازجان رسیدم ،  محمد  و سارا آمده بودند . امروز پیام های تبریک دوستان را پاسخ می گفتم .  برای تمام دوستانی که پیام می دادند ، این شعر را می فرستادم :  

به اقبال بلند و بخت پیروز      چراغ زندگانی را برافروز

دلت شاد و لبت لبریز لبخند      بهارانت مبارک باد و نوروز

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 97/1/31 و ساعت 10:24 صبح | نظرات دیگران()