امروز امین جوکار به دفتر کارم آمد و شماره ی تلفن همراه پدرش را نوشت و به من داد  .  شب به آقای خداخواست جوکار زنگ زدم . از اهالی کازرون است و نویسنده ی کتاب  « کمربند سبز فارس » کتابش را پسرش امین برایم آورده بود و کتابی به جایش و برایش فرستاده بودم اما جالب تر این که آقای جوکار مرا از قبل می شناخته است . 

می گفت  در دوران جبهه همدیگر را دیده ایم و من و تو و  قنبر شهریاری ،  یک جا و با هم بوده ایم . آنگاه شعرهایی از من خواند که خودم یادم نمی آمد و برایم خیلی جالب بود . شعرهایی که تابستان سال 64 از من شنیده بود و پس از گذشت بیش از سی سال ،  هنوز در خاطر داشت .  خاطرات زیبایی  نیز از دیدارمان تعریف کرد و گفت :

« یک شب در جبهه چند نفری با هم و دور هم نشسته بودیم . هر کس می گفت که از کجا آمده است . تو هم گفتی  از بنار آب شیرین و اطراف برازجان ، من  شعری خواندم  و گفتم  از شاعری از آن دیار است و دلم می خواهد او را ببینم . بیت آخر شعر را فراموش کرده بودم . وقتی شعر تمام شد ، تو گفتی که بیت آخر را من می خوانم و خواندی . خوشحال شدم و گفتم  مگر شاعرش را می شناسی ؟  تو  نیز گفتی  که آن کسی که جستجو یش می کنی ، خودم  هستم . »    

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 96/3/3 و ساعت 7:17 صبح | نظرات دیگران()