با گونه های نازکِ خوش طعمِ سیب ها

چشمی به نازخنده ی طرح فریب ها

روی لبانِ نرم وتَرَت « اَرده » می کشد

شوقِ رطب به سوی لبِ نانجیب ها

هر صبح در تو آینه تصویر می شود

لبریزِ روشنای زلالِ غریب ها

گاهی شرارِ زخمه ی مشکاتیان شدی

گاهی شرابِ نابِ گلوی حبیب ها

وصفت نشد تمام اگر چند سال هاست

دارند وصفِ روی نکویت ادیب ها

پیرم ولی هنوز دلم می تپد جوان

با آنکه رفته ام به صفِ بی نصیب ها 

 دشتستان -  مرداد 93

 اَرده : مایعی غلیظ که از کنجد به دست می آید و به علت چربی ، دشتستانی ها  آن  را  فقط در فصل پاییز و زمستان با خرما صرف می کنند . 

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 95/12/7 و ساعت 6:13 صبح | نظرات دیگران()