به استاد حسن عبدالهی

« پرتوک » اسیر در « بنار » م کرده

تا صبح « مروک »  بی قرارم کرده

بعد از عمری رو به « بنک » آوردم

اینجا همه « دانوک » دچارم کرده 

شاید دهه ی هفتاد بود که شبی منزل دوستی بودم در روستای ساحلی بنک . دل خوش که در هوای زیبای بهاری تا صبح به ستارگان نگاه می کنم بی آنکه پشه ( مروک ) و کک ( پرتوک ) بنار ، آزارم بدهد . وقتی میزبان ،  بسترم را زیر آسمان گسترد و با خطی سفیدی  از « سم » محاصره ام کرد و گفت : « دانوک » ( نوعی مورچه ) خطرناک تر از عقرب است ، دلتنگ مروک های روستایم بنار  شدم . آن شب نیش بود و سم .  امشب اما نوش و حلوا . وقتی شیرینی شعر و داستان انجمن ادبی کنگان با حلوای بومی بنک می آمیزد ، غوغایی می آفریند تا به عنوان آخرین نفر که از اتاق بیرون می آیی ، باز هم به حلوا دل بسپاری و دور از چشم دیگران ، چنگالی به دست بگیری که شب ظاهر و باطن شیرین است در منزل پر از صفا و صمیمیت استاد حسن عبدالهی تا زیر دست استاد مختار زاده بنشینی ،  با صدای زیبای حمید اسلامی و با حافظ آغاز شوی و به شعرو صدا غبطه بخوری ، از استاد ابراهیمی و کتاب جدیدش بشنوی ، خدر مدام بخندد و عینکش را تا  پیشانی بالا ببرد  و داستان بخواند ،  پری کنگونی عکس بگیرد ،  با زلال مهربانی کریمی از ته دل لبخند بزنی و چهارپاره ی بصری نم بر پرده ی چشمانت بنشاند  .  مهاجری در پی  غزل  یک ریز دفتر را ورق بزند . جاگرانی دوباره حضرت حافظ را به خواندن دعوت کند  .  خاک نژاد متین و بزرگوار سهم خود را به دیگران ببخشد . سلیمانی مثل همیشه شیرین بیاید و این بار با طنز بیامیزد . موسوی بوی « مزیری و بی برا » را هدیه بیاورد . واعظ و  قربانی به تراوش دل دعوتت کنند و خانم عبدالهی سینی سینی  فرهنگ مهربانی و مهمان نوازی جنوب را کنارت بگذارد تا  تو از جهان ببری و در بهشت جریان بیابی . تا  لبریز  از لبخند و هیجان و عشق برگردی  سرزنده تر از همیشه  که وقتی ماجرای شیشه ی ماشین خدر را بشنوی ، فی البداهه زیر نور موبایلت لبخند بزنی و بنویسی :

گفتم که رخ تو برده از من دین و ...

خوش تر بنمای چهره ی شیرین و ...

گفتا : « پی غارتی .

ندیدی که خدر

پایین آورد شیشه ی ماشین و ... »

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 95/7/28 و ساعت 3:46 عصر | نظرات دیگران()