دوستی دارم از خاک پاک بلچراغ از ایالت فاریاب افغانستان . جوان است و به شعر ، علاقمند . به نام عبدالکبیر رحیمی که او را کبیر خطاب می کنیم . روزی به عنوان تفنن نوشتم : « نگارم موی زیبایش شلال است »  و گفتم هرکدام از ما  فی البداهه ، این مصراع را تا دو بیت ادامه بدهیم ، طوری که نام دوست مشترکمان  « کمال » که در افغانستان است نیز در آن بیاید .

من نوشتم :

نگارم موی زیبایش شلال است

مرا بوسیدن رویش حلال است

نه تنها در وطن درد من این است

به افغان هم همین درد کمال است

کبیر نوشت :

نگارم موی زیبایش شلال است

بغل کردن به وقت شب حلال است

دلم یاد عزیز افتاده امروز

شباب خاطرات من کمال است 

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 95/4/5 و ساعت 4:56 عصر | نظرات دیگران()