به راستی چه کسی می تواند زندگی خود را فدای دیگران کند که تو کردی بی هیچ انتظار .

در تو اندیشه های زلال جاری بود تا هر بامداد در میدان بزرگ شهر ، دکّه ای بگشایی و جوانان را به بیداری دعوت کنی  و بعد ها در آوارگی هات همچنان در گوشه ای مقابل شهرداری قدیمی یا  شمال میدان یا در خودت مثل اکنون و با خودت در تمام خیابان ها و کوچه های شهر تا هنوز که من دیروز اولین کتابم را از تو بگیرم و امروز به احترام نامت برخیزم و آواز بخوانم که :

خوش به حالت که دلت را به ره عشق نهادی

شیر ِآن شیر حلالت که از او رُستی و زادی

آنچه در مدت یک عمر ز یک دست گرفتی

با دو دستت همه را در کف اخلاص نهادی

چین پیشانی و آشفتگی موی سپیدت

یاد ایّام جوانی و نشاطی که تو دادی

دل ما خانه ی پیری که مراد همه را داد

عاشق خاک ( برازجان / زیارت /دلیران ) علیِ پیر مرادی

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 94/5/20 و ساعت 12:23 عصر | نظرات دیگران()