بیو بارون

ندیدنش تلخ است اما واقعیت مانایی اش تسکینمان می دهد .  ایرج شعرهایش را به کتابخانه ی دل های عاشقان سپرد و جاودانه شد .

او همیشه با ماست

هنوز صد سبدِ شعر داشتی رفتی

به سینه ها گل اندوه کاشتی رفتی

در این زمانه ی قحطی و روزگار خزان

تو ابر گشتی و باران نگاشتی  رفتی

خوشا به حال تو کز این« جهان و کار جهان»

به غیر عشق دگر بر نداشتی رفتی

به دست بوسی تو آمدیم موسم عید

دریغ و درد که ما را گذاشتی رفتی

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 94/1/2 و ساعت 8:18 صبح | نظرات دیگران()