تقدیم به دوستم حسین قشقایی

از برکه چوپان که بیرون آمدیم ، ساعت از 13 گذشته بود . از دوراهک به سمت کوه پیچیدیم . جاده باریک بود بسیار پرپیچ و خم با گردنه های صعب العبور و غریب . به زحمت بالا می رفتیم . حسین هم راننده بود و هم راه بلد . وقتی به اوج رسیدیم ، دشت بود و ابر بود و آزادی و جالب این که از پس این فراز ، فرودی نبود . ما همچنان می رفتیم . من اگر چه خود غریب آن دیار بودم اما شعر مرا به آنجا پیوند داده بود و عشق مرا می برد تا انارستان ، قلعه کهنه ، پشتو ، ریز ، دره بان ، تشان و حرمیک تا توقف کنیم مقابل روستایی که دو خانه داشت و یک دنیا محبت . دو خانه ی چسبیده ای که دیوارش دشت بود و مزرعه و درخت و سبزه و زیبایی و درونش قلبی می تپید آشنا و پریزادی لبریز از شعر و نشاط و امید و شوق . نشستیم و گوش سپردیم به صدای شیرین شعر و خاطره از زبان « پریزاد مرادی اصل » که چندین مجموعه ی شعر داشت و یکی را نیز به چاپ سپرده بود . می گفت اصلا به مدرسه نرفته و عشق به دانش او را واداشته تا هنگام کار در خانه  شکل حروف را روی آرد بنویسد و  فرزندانش برایش بخوانند واو به خاطر بسپارد . می گفت : « هشت سال است که گنج شعر را یافته ام . تا قبل از سرودن شعر ، هرماه 2 یا 3 بار خواب می دیدم که گنج پیدا کرده ام و هشت سالی که شعر می گویم ،  دیگر خواب گنج ندیده ام .» دراتاق ساده پریزاد ، شعر و صمیمیت حرف اول را می زد . در گوشه هایی ازخانه اش ، کتاب نشسته بود و پریزاد دلش می خواست که روزی در آن اتاق، کتابخانه ای داشته باشد . احساس می کردم در محیطی دور از امکانات و دور از اجتماعات رسمی ، چه زیبا عشق می روید ، شعر جوانه می زند ، فرهنگ می بالد ،  انسانیت به گـُل می نشیند و کرامت میوه می دهد . فاطمه دختر جوان پری نیز با شعر آشناست . او گاه به یاری مادر می شتابد و ضمن پذیرایی از ما ، شعری از مادر می خواند و با گویش شیرین جم و ریزی توضیحاتی می دهد . او دانش آموز است و با این که معدود کتاب هایی بیشتر نخوانده ، گفتارش در باره ی فریدون مشیری اشک شوق به چشمانم می نشاند و اظهار نظرش در باره ی فروغ فرخ زاد ، تکانم می دهد . غروب شتابان از راه می رسد . ناچار باید دوباره به سوی گردنه ها برگردیم و برمی گردیم شادمان از این که گنجی بی پایان آن سوی کوه ها یافته ایم . 

اگر مستم مگو مست شراب است

چو مدهوشم مگو دیوانه خواب است

مگو هرگز برون کن مهرش از دل

دعای دل ز دلبر مستجاب است 

عکس های مربوط به این دیدار را می توانید در فیسبوک اینجانب ببینید .

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 92/11/5 و ساعت 4:47 عصر | نظرات دیگران()