خود را از روزمره گی آزاد می کنی تا دل به دریای اینترنت بزنی و چند روز نبودنت را جبران کنی . شب . من و فرجام طاهری و گاه گاهی مطلبی ، حرفی و لبخندی . تلفن زنگ می خورد . دخترم فروغ از یزد . بی کلامی که بگوید ، صدایی در جانم می ریزد. سرشار از ملکوت . ریشه در چشمه سار صدای آسمانی شجریان . واین بار ، همایون . سرشار می شوم از عشق و احساس . تاب نمی آورم . اشک های شوق را پاک می کنم و در فیس بوک برگی می گذارم . که  : 

« ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست »
سرشارم از صدای شیرین همایون شجریان که همین الان در یزد در حال اجراست و دخترم فروغ از طریق تلفن همراه ، مرا به حال و هوای آن جلسه دعوت کرده .

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 91/11/10 و ساعت 1:39 عصر | نظرات دیگران()