ادبیات و فرهنگ
زخنده باز بکن ای بهار ِ من، دهنت
که غنچه غنچه بچینم زباغ ِ نسترنت
نه دیده ام به جهان کس چنین تماشایی
نه یافتم به خدا هیچ خوشتراز سخنت
نه دل هوای بهاری کند نه نخل و نه آب
رُخـَت بهار و قدت نخل و آب چشمه تنت
وجود ِ من همه ای کاش، تار ِ مویی بود
که پیچ وتاب بخوردم میان ِ پیرهنت
چو تشنه ی که به آبی رسد،شبی تا صبح
لبان ِ داغ ِ من و ، زمزم ِ گل ِ بدنت
برازجان- فروردین 1382
نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 91/6/23 و ساعت 9:5 عصر | نظرات دیگران()
