صبح  ِ دریا زلال است و لبخند

موج درموج  ِ دریا تکاپو

بازبیگانه می گردم از خویش

باز او، او، فقط او ، فقط او

ساحل ِ سبز ِ زیبای بندر

با خیالی کنارم نشسته

موج  ِ گیسوی نرم و شلالی

جانم ازجان ِ دنیا گسسته

سبزه و سایه سار ِ درختان

عشق و امید درجان ِ مرداد

من کنار ِ تو مبهوت و تنها

مست ِ رقص ِ درخت از دم ِ باد

نرم وآهسته می گفتی از مهر

من همه چشم

غرق ِ دستی  رها گشته از بند

رودی از چشمه ی آستینی

تشنه

اما همه حسرت و درد :

- هرکه جزمن ازاین چشمه پرکرد جامش

شادمانی حرامش !

دست های تو معیار ِ عشق اند

ساده و نازک وآسمانی

پاک و بی ادعا مثل ِ مهتاب

تنجه های سپید ِ جوانی

ای گل  ِ رُسته درجان

برگ ها را به توفان را نبازی

شاخه ی پاک و بی عیب ِ دستت

چشمه های بلور ِ بهشت اند

با سرانگشت ِ مسموم درهم نسازی

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­----------------

برکه چوپان- مرداد1391

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 91/6/8 و ساعت 11:47 صبح | نظرات دیگران()