اوسو که خَش بی دِلـَل مَردم سروسامونشون بی

پُی پتی تاشیف رفتن کارل ِآسونشون بی

بازی وتفری جهالـَل چاس ِگرما شوکـُنارل

دَورِهم کوپ کوپ می نِشسِن قاوتـُومِیدونشون بی

وَختی کــَولی بارمی نداخت چَن روزی می موندومی رَه

بُرّوبُرِّبچه یَل صوتاپسین جـِی بونشون بی

بل چـِکینِی خُرمُی ِ پُی اَو می شِشتِن بعدِ خُرما

اَوش ِاز نَوپوزمی کِردِن هِمیوخوش جـِی نونِشون بی

بَلگِ نون سی چاس نداشتن بازدِلـَل خَش بی وُزِندِی

تاغریوی پاش ِنادِی تـُو ولات مهمونشون بی

بی تِزِق بیدن خِشَم نه مثل ِاُمروزه ریاکی

خواس وخُوم مردونگی حُکم ِخدا تـُوجونشون بی

پیرِمردَل دَورِهم صوتا سرِشُوم می نِشَسِّن

هم بَل وهم بندِ لیف هم قهوه وقـِیلونشون بی

یادِاوروزَل که وختی پیرزنـَل وَت می رسیدن

دون مَجی ، نـُقلی ، یه چی اُمّاده تـُوپیلونشون بی

دوره ی صاف صادقون اِی چی نبی اُمّاصفابی

چُبکنم حیفی که عمرِمو،نه تـُودَورونشون بی

بنار – مرداد 1376

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 87/5/3 و ساعت 1:35 صبح | نظرات دیگران()