چه جَلدی پار و پریارل  رداوی

چه جَلد   اودوره  او کارل رداوی

صفایی داشتیم او روزگارل

هوایی داشتیم او روزگارل

همو دورون که باشت بی و کِپَر بی

صفایی بی که بهزِ ایسنـَل بی

خوشا چالدونی ی پُردید و بلتـَش

به دورِ چاله خَردَن مُشتکی خَش

چه واوی چاله ی پردید و سرگین

چه واوی تـَهمه و دوکشک  و پَرپین

به دورِ چاله موقِی گپ زدن بی

گوشِت دیندِی رواتِ پیرِزَن بی

هویس چـِی پیرِ زَن دَم بی نهاش بی

وُترسِ ما دُزَل قندون شو پاش بی

چه خَش بی قندِ کِر کِردَن بِرک پا

پریزه بَسَّنِ تـُو بال ِمِینا

نی ِقِیلون کِرِ لو داشت حالی

تو دَس هم پَّره ای و پشم ِکالی

گَپَل از دِی هدِیهان بید و فاطو

اُوُرباد بید و خالی بید جاتو

چه خَش بی گــّله اَوچیش دِی ِ پُیدن

هُماری پشتِ نندون نون دزیدن

چه خش بی کارشل ِبی مُز تا چاس

چه بی مِی،نونی و خُرمُینی وماس

تـُوهرخونِی که روزی کارشِلی بی

می کـَهنِس کارگرکه جاش نویمی

چه خَش بی پینجه تِ جِی کاسه بُردن

چه خَش بی شاخ ِکاکـُل واشِرُندن

چه خَش بی ری تـَک وبَلتـَک نشَسَّن

درِ دروازه ی تا صُب نبَسَّن

خر و برداله بید و مَشک وخُمره

پس از او دَورِ هم قیلون و قهوه

سرِ قِیلون وسرگین پُرزتـَش بی

تو نصفِ شَوفـُیِزخوندَن چه خَش بی

تـُواوسو آدم ِکاری فرَون بی

موقِی که وختِ جیلـُم یا برون بی

می تِنگِس ری خرش پُی بَنـّه و داس

بُرونش یه نَفَس از صُوتاچاس

چه واوی بازیارو خوشه چینون

چه واوی کار تا افتونشینون

شَل ِگز تـُو فدَه یَل کم نویمی

بجز ری چاله پاتیل دَم نویمی

چه خَش بی تـُو کفِ دَس چَنگِ خُرما

تـُو رَوخردَن ویا نشسَن دوکرپا

چه خَش بی هَسّه ی خُرما جمُندَن

چه خَش بی خاگِ وا بلتش کِپُندَن

چه خَش بی نونِ خشک ومُشتکِ جَو

نِشِسَّن تا موقِی چاس تـُو برافتو

لِلـَک اِی پت پتی بی باز خَش بی

سی قِیلون مال ِدوش تـُو چاله تـَش بی

یه روز تـُولَه یه روزمُشتـَک پیازی

یه روز کـَوکـَو یه روزی شَدّه بازی

سحرپُی کهره رفتن بید ومندال

تاوختِ چاس قاو و پشکلک چال

سیَه صو مُر بیدن بُرِّ جهالل

تـُو هم غـُل می زدن قولِی کـُنارَل

تمومش گیر و دارِ قاو بیدن

هَمَش مِی گَلــّه ی بی صاو بیدن

تـُو گرما شُو مُخَل پُی هَسّه ی تر

بُوات پیر یاجهال خَش بید وبختر

کلی بازی پسینـَل کارمُو بی

غرِ چل تاپسین تـُو لارمُو بی

شووَل چرویتی وشاه و وزیری

دزِ بدوَخت ورَمبِ تاپِ سیری

نه دکتر بی نه شروَت نه دوا بی

دلل صاف بید و درمُونـَل دعا بی

اوسو اِی اور  می اومه دیاری

نمی رفت تا نمی زه هفته باری

اوسوهرکی زمینی تخم می داد

اقلــّن می وُری هفتاد ،هشتاد

قوات اِی شِرشِر و ملکیت دو کـَل بی

خمونی ما نه بَهزِ ایسنـَل بی

خورموج – آذر 1368

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 87/4/24 و ساعت 11:25 عصر | نظرات دیگران()