لبانِ تشنه جفای سراب خورده منم

شرنگِ شیشه ی خردِ لعاب خورده منم

به شعر ها نرسیدم به زندگانی هم

همیشه سنگِ بلای کتاب خورده منم

دلم چو کاکلِ سبزی به دستِ توفان ها

زتند بادِ جفا پیچ و تاب خورده منم

نشسته بر لبِ ساحل رقیب خنده به لب

غریقِ موجم و مدهوشِ آب خورده منم

مکن ملامتم ای ناصح از ریا کاری

که مستِ مستم و رندِ شراب خورده منم

از آن لبی که دو برگ ازکتابِ زیبایی ست

" به رغمِ مدعیان" شعرِ ناب خورده منم

برازجان – تیر 1385

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 87/4/3 و ساعت 11:11 عصر | نظرات دیگران()