به سرهنگ قذافی

کیکِ قدرت را نچشیده ام 

یاعرق ِتندِ ریاست را

که اجدادم

با بیل و داس آمده بودند

داسی زیر ِ سر

عرقی برجان

بیلی برخاکِ گور .

سرهنگ !

شیرینی ِ مدام ِ فرمان

توفان شد

چشم ها را بستی و

بستند

بسته اند .

مردم

آه مردم

آتشی که گرم می کنند

افروخته می شوند

می سوزانند

- دروغ ِبزرگِ زندگی ِ سرهنگ -

و باور کردی

انبوه ِخیابان ها را

که برایت دست تکان می دادند

با بیل و داس های پنهان

             ***

فکرمی کردم سرهنگ ها

دیر از خواب

بیدار می شوند

اما

تو

افتاده کنج ِ خیابان ها

در خواب

برازجان - 28مهر 1390

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 90/7/29 و ساعت 7:20 صبح | نظرات دیگران()