ادبیات و فرهنگ
ای گل ِشاداب
همسفر ِروشنی
همدم ِدل
هم نفس ِسینه ی بی تاب
مهر ِتو درجان شکفته چون گل ِخورشید
نام ِتودرسینه ام
شعله ی امّید
دیده ی من دررهِ پرپیچ وخم ِعشق
جزرخ ِ زیبای توای یارمبیناد !
گرنه چنین است
خاک به چشمم بنشیناد !
دستِ قضاتابه خاکِ تیره ام ننشاند
پرتو ِ مهرت به سینه، گرم بماند
باز
مهر تودرخاکِ من، ریشه دواند
برگِ گلی سرزند زکـُنج ِمزارم
تاتوبیایی وبگذری زکنارم
سوز ِدلم رابه دامنت برساند
برازجان- دی 1383
نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 90/3/19 و ساعت 11:35 صبح | نظرات دیگران()
