این شعررادرسال 1385 سروده وپیش ازاین هم دروبلاگم گذاشته بودم . باردیگر آن راتکرارمی کنم چراکه امروز استادحاج علی مرادی سفری آغازکردوماراازتکراردیدارش محروم نمود .

  تقدیم به پیشگاه آفریننده ی منظومه ی ماندگار کلاخا استادحاج علی مرادی

ای درختِ ستبر ِ کهنسال

نخل ِ تنهای سرتاستاره

گسترانیده تاکهکشان بال

بادلی تنگ

مثل ِ باران

شهد می باری ازپنگ

پای برجای

ستوار

چون بلوطی که درپهنه ی کوه

پنجه افکنده درسینه ی سنگ

ای بلندِ شکربار

هرکجایی خدایت نگهدار

___________

بنار- شهریور1385

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 90/3/12 و ساعت 11:21 عصر | نظرات دیگران()