ادبیات و فرهنگ
همیشه مضطربم
هنوزساقه ی جانم را
هزاردندانه ی ارّه ی غمی
به زهرخند نشسته ست
تنهایم
سبز روییدم
شاخه ی دستم را
سرخ برآوردم
پری زموی سپیدم بردار
درآستانه ی فردا
ققنوس
فرزندِ آتش است
__________________
برازجان- تیر1388