نه دلم قراردارد   که سفرکند زکویَت

نه توان ِآن که روزی گذری کنم به سویت

به خدا ازاین معمّا به لب آمدست جانم

که انیس ِجان ِ مایی و منم به جستجویت

توبیا بیا نگارا  بنشین دمی خدارا

که نشسته تاقیامت  دل ِ من درآرزویت

بگشای گیسوان را بنمای دام ِ جان را

که هزاررشته ی جان  به فدای تار ِ مویت

زچه درنمی گشایی  که شدم چوحلقه بردر

زچه رخ نمی نمایی  که شوم فدای رویت

توگمان مبرغلامی چوبرفت، عهد بشکست

بنشسته باخیالت  همه شب  به گفتگویت

____________

سرودنخل ودریا/ گزینه ی غزل استان بوشهربه کوشش عبدالمجیدزنگویی چاپ اول 1383 صفحه ی 275

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 90/2/2 و ساعت 11:42 عصر | نظرات دیگران()