جسمم خلیج پارسی و جان ، خلیج پارس

دنیا و دین و میهن و ایمان ، خلیج پارس

دریای سبزوپاک ِ خزر روح زندگی

شورونشاط و خرّمی ِ جان خلیج پارس

رویش زلال ِ گوهر ِ نایاب ِ ارجمند

مویش شلال ِ شانه ی توفان خلیج پارس

ازشرق تا به غرب ِ جهان نیک بنگری

گهواره ی تمدن ِ انسان خلیج پارس

قلب ِ جهان که می تپد و می دمد مدام

ازخون ِ نفت، دررگ و شریان خلیج پارس

سبزو سپید وسرخ ، سحرگاه تا غروب

بام ِ بلند ِ پرچم ِ ایران خلیج پارس

غرقاب ِ دشمنان ِ وطن، گور ِ اهرمن

شام ِ سیاه ِ خفت ِ شیطان خلیج پارس

گه یار ِ « رئیسعلی» شده درجنگ و، خصم را

کرده زکار خویش پشیمان ، خلیج پارس

گاهی حریر ِ بستر ِ «ارباس»، تا شود

یک باغ لاله ( دشت ِ شهیدان ) خلیج پارس

دنیا تمام فتنه ی شوم است و جنگ و دود

عالم پریش و نیست پریشان خلیج پارس

پایان ِ فتنه های جهان می رسد ولیک

هرگز نمی رسد خط ِ پایان خلیج پارس

***

تانفخ ِ صور، پرچم ِ موجت بلند باد !

چون صخره ، قطره قطره ی تو، بی گزند باد !

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 91/2/18 و ساعت 12:30 صبح | نظرات دیگران()

نگار ِ ماه سیمای خوش اندام

گل ِ گلزار ِ باغ  ِ دلبری ها

قدت آمیزه ی شیرینی و عشق

رُخـَت الگوی سیمای پری ها

تووقتی درکنارم می نشینی

من آرامم ، ولی آتشفشانم

به پیش ِچشم تو سردم، ولیکن

تب  ِگرم  ِ هوس در استخوانم

دلم خواهد که دستت را بنوشم

ببوسم عاج  ِ نرم گردنت را

به انگشتان بگیرم نرم نرمک

به بازی غنچه ی پیراهنت را

به شیرینی رود تاب و قرارم

بریزد در نفس هایم  نفس هات

بگیرم  قامتت را تنگ  دربر

بنوشم شربت ِ شیرین ِ لب هات

مرا بگذار تا مانند ِ مهتاب

چراغ ِعاشقی را بر فروزم

میان ِکهکشان ِدست هایت

شبانگاهی در آغوشت بسوزم

برازجان - تیر 1390

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 90/7/15 و ساعت 9:52 صبح | نظرات دیگران()

من نه «خاراشتر»م که درآتش

یک نفس سوزم وشوم خاموش

تـُنگِ* آتش گرفته ام که مدام

دردلم شعله ایستاده به جوش

___________

بنار- آبان 1373

* تنه ی نخل

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 89/11/8 و ساعت 12:7 صبح | نظرات دیگران()

خوش به حالِ تمامِ گنجشکان

که به هرباغ می زنند سری

خوش به حالِ کبوترانِ قشنگ

صبح در آسمانِ شیری رنگ

تا به خورشید می کشند پری

خوش به حالِ هرآنکه غیر از من

که دگرطاقت و قرارم نیست

بسته ام بردعایِ هر کس گوش

غیرِ غم های روزگارم نیست

کاش مانندِ بوته ی اسپند

تکیه گاهِ چکاوکی بودم

در هجومِ سیاهِ آتش باد

کاش مانندِ قمریان بر نخل

می زدم یارِ رفته را فریاد

کاش مانندِ شاخه های کنار

می شدم پر زلانه های قشنگ

شادمان درهجومِ گنجشکان

می سپردم به نغمه هاشان گوش

شده امروزای دریغ   دریغ

باغِ گنجشک در دلم خاموش

از خزانی سیاه سرشارم

از هوای سکوت لبریزم

من دراین برگ ریزِ طاقت سوز

برگِ زردی به چنگِ پاییزم

                                                                           بنار – آبان 1379

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 87/3/31 و ساعت 7:19 عصر | نظرات دیگران()