صبح  ِ دریا زلال است و لبخند

موج درموج  ِ دریا تکاپو

بازبیگانه می گردم از خویش

باز او، او، فقط او ، فقط او

ساحل ِ سبز ِ زیبای بندر

با خیالی کنارم نشسته

موج  ِ گیسوی نرم و شلالی

جانم ازجان ِ دنیا گسسته

سبزه و سایه سار ِ درختان

عشق و امید درجان ِ مرداد

من کنار ِ تو مبهوت و تنها

مست ِ رقص ِ درخت از دم ِ باد

نرم وآهسته می گفتی از مهر

من همه چشم

غرق ِ دستی  رها گشته از بند

رودی از چشمه ی آستینی

تشنه

اما همه حسرت و درد :

- هرکه جزمن ازاین چشمه پرکرد جامش

شادمانی حرامش !

دست های تو معیار ِ عشق اند

ساده و نازک وآسمانی

پاک و بی ادعا مثل ِ مهتاب

تنجه های سپید ِ جوانی

ای گل  ِ رُسته درجان

برگ ها را به توفان را نبازی

شاخه ی پاک و بی عیب ِ دستت

چشمه های بلور ِ بهشت اند

با سرانگشت ِ مسموم درهم نسازی

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­----------------

برکه چوپان- مرداد1391

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 91/6/8 و ساعت 11:47 صبح | نظرات دیگران()

اعظم از کسانی بود که با وجود عمر کوتاه ، نام بلندی داشت . نامی آمیخته با هنر و برخاسته از صبر و آزادگی.

درآستانه ی بهار بود که تابلویی به رسم هدیه به من داد. تابلویی که شعر بودودرآن زنی خوشه های درو شده ی گندم را حمل می کرد.درآستانه ی بهار بود که شعری برایش نوشتم که به نوعی ، تصویری از نقاشی او بود.

اینک درآستانه ی بهاری دیگر، دربوم ذهن ما، خوشه ی درو شده ای تصویر کرد و تمام بهار را با خود برد تا پس از هشت فروردین پاییزی، آن شعر را دو باره به او تقدیم کنم :

به اعظم و اعجاز انگشتانش

دستت

رودی بلند

دستت

کلید باغ

باغی

از چشم ما نهان

با سحر پنجه هات می روید

چشمه های زلال انگشتانت

جنوب تشنه را بیدار می کند

گل می دمی درآب

جان می دهی به سنگ

خدا دررگ های تو جاری است

ما

درکلبه ی دل هامان

تصویری از تو آویخته ایم

زنی با خوشه های طلایی گندم

_________

برازجان – فروردین 1382

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 91/4/19 و ساعت 12:50 عصر | نظرات دیگران()

 آن سوی کوه های بلند و دور

بوی سبز تو

عطر مرمرشک نفس هات

دررمضانی که بین ماست

گرسنه می مانم

تا صبحانه ی سپید گلویت

تیغ سپیده که عید را بیدار کردی

پیش از سلام آفتاب

موهای ژولیده ات را به من بسپار

برکه چوپان – 3/1/1391

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 91/3/24 و ساعت 2:19 عصر | نظرات دیگران()

نه زرده ی خورشید

نه سفیده ی سپیده

استکانی از لب هات

قندی از دندانت

جرعه ای شیر ِ داغ ِ گلویت

_________

فروردین 1391 – برکه چوپان

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 91/2/19 و ساعت 1:12 عصر | نظرات دیگران()

                                          به عیسی عباس زاده

با کدام ماهی دست داده ای

با کدام پرنده

که بوی بال و باله می دهی

با نخل

که تاره می پراکنی در خنده هات

به بهار می ریزی و

به دریا

تا جهان را سبز کنی

_____________

کنگان – برکه چوپان 29/12/1391

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 91/2/13 و ساعت 6:56 عصر | نظرات دیگران()