چه زيباست شعر تو در گوش من /شراب غزلهاي تو نوش من /در اين مثنوي روح فردوسي است / کجا انکه خواند و بدان دل نبست/ حماسي سرايي حماسي سخن / حماسي کلامي به هر انجمن/ به ملک عجم همچو ما زنده باد / که اين ملک جان را گزندي مباد/ در اين ملک جاي خور و خواب نيست/ يقين ملک ما جاي اعراب نيست/( به شير شتر خوردن و سوسمار)عرب رانباشد دگر هيچ کار سلام بهانه اي شد براي عرض ادبي