ادبیات و فرهنگ
دل محنتِ بسیا ودس ِ دُووس کشیده
هرجاترِس ِ رفته وهی جا نرسیده
لـَفریزِخُرنگِ شَوورُوکوره ی لارُم
بـِلتـَش ری سرم نشسِه نه مال مین ِ سفیدِ
لالِی مون ِ تـُوجاروِ زندِی شرینک زِ
صدسال ِ وای گـُل ی ِ خیاری نرسیده
سرپینجـِیلـُم تابـُن ِ کولـُم رِچ ِخارِ
مُخ دم دس ِ وهیشکِ خلالی نچشیده
هِی های حَسوصاوِزمین ِ بـُوِیاوی
چل سال ِ که تـُودیدِتفنگش مون ِ دیده
یارت بـِرِکِت بـُو،نتری گـَپ بزنی سیر؟
والاّ نه کسی یادش ِ ای زات ونه بیده
تـُومَنقل ِ سینـَم تـَش ِ عشق ِ توگِرُنده
دل دیدِغم ِ دردِتون ِ دِکشِه کشیده
غسلـُم نده روزی که بمیرم، ونشورُم
هرکی ودس ِ عشق ِ توپامال ِ شهید ِ
برازجان – مهر 1387
معنی واژه های دل
____________
ایزاتi-zaat- = این طور
پامالpaamaal- = پایمال
جاروjaa-ru- = جای رود
خلالkhelaal- = خارک
دکشهdekshe- = دوباره
دوسdus- = دوست
دیدتفنگ= مگسک
شرینکsherinak- = نوعی آفت برای بوته هندوانه
کولkul- = کتف
گرندهgerond-e- = شعله ورکرده
لفریزlaf-riz- = لبریز
نتریne-tar-i- = نتوانی
هیشکِhish-ke- = هیچ کس