قبل از ظهر به برازجان رسیدم . ناهار و استراحتی کوتاه بود و آماده شدن برای برنامه ی امشب . با همسر و دخترانم غزاله و غزل راه افتادیم . این بار شب شعر محلی دانشگاه خلیج فارس بوشهر. خیلی ازدوستان آمده بودند . حسین قشقایی کتاب  « یزله در غبار » از دکتر علی صالحی را نیز برایم آورده بود . اسفندیارفتحی مجهز تر از همیشه آمده بود تا خبرها را پوشش بدهد . مهندس محمود کرمی ، مهدی شیخیانی ، فرشید ابراهیمی ، صدیقه زیارتی و ... . روز بعد شنیدم که از بنار هم آمده بودند . شب شعر بوی دشتستانی می داد .  نجف قلی محمودی مجری بود .  جواد نگهبان ، علی طوسی ، امان الله ابراهیمی ، معصومه خدادادی ، فرج الله کمالی  و من که این بار رباعی های ای عشق را خواندم . سید طالب هاشمی از خشت هم آمده بود . جلسه که تمام شد ، شام خوردیم و گپ زدیم و برگشتیم . روز بعد من بودم و یزله در غبار . تا آنجا که یادم می آید ، هنگام خواندن کلیدر ، با داستان  گریه کرده بودم . جایی که خان عمو کور شد و بعد ها در مصاحبه ی دولت آبادی خواندم که خودش هنگام نوشتن این بخش ، بلند بلند گریه می کرده و با خواندن یزله در غبار . بخشی که مربوط به دیدار علی و مادرش بود . به دکتر پیام دادم که تو پدر ما را در آوردی و ... که زنگ زد و گفت : بخش مربوط به علی و مادرش را خوانده ای ؟ و من نبودم ویران شده بودم در این همه ویرانی .

شب منزل سارا بودیم برای شام تا فردا به دیدار علی اسپرغم بروم که همیشه با او همراهم . چه باشد و چه نباشد . ظهر خبرنگار هم شهری زنگ زد و درباره ی کتاب « از رنگ باستانی چشمانت » اطلاعاتی به او دادم و عصر رفتم با همسرم و شب در کوچه های صمیمی طلحه رفتیم و خاطرات را مرور کردم و برگشتیم . حسین قشقایی هم آمد . در باغ اسپرغم نزدیکی های دو بعد از نیمه شب . سرما ، صدای باد ، زوزه ی شغال ، آتش بخاری و چای تا شبی زیبا شکل بگیرد زیر آسمانی که ستاره هایش بیشتر از جاهای دیگر بودند . صبح پیچ و خم راه بود و اهرم و برازجان .

عصر خانم کمالیان به دیدارم آمد با شعرهای دشتستانی اش و گل تا من و فروغ هم برایش کتاب امضا کنیم  . شب . بنار . منزل محمد رضا باقری وجمعی جمع  . الله کرم از بوشهر آمده بود وبا خانواده . خواهرم ملکی هم بود . همه بودند . نشستیم و بعد برگشتیم . بامدادان جمعه به سوی شاهزاده ابراهیم رفتیم . با همسرم ، غزل ، غزاله ، رسول ، سارا ، محمد ، فروغ ، حسن ، حاجی حمیدی و مهدی با خانواده هاشان که خیلی شوخی کردیم و خندیدیم . علی هنوز پایش درگچ بود وآمده بود . پس از صبحانه به برازجان برگشتیم . قبل از آن نیز من ، حاجی ، محمد و حسن و غزل به کوه زده بودیم . وقتی مسافران را پیاده کردم ، به خوش آب رفتم تا بازی تیم پیشکسوتان بنار را ببینم که در پنالتی حریف خود را شکست داد و سوم شد . عبدالحسین بهزادی و آقای موسوی نیز خیلی گرم بودند . مثل آفتابی که روزجمعه تازه داشت ابرها را یک سو می زد و می آمد . با هم عکس هم گرفتیم . از همان راه  به بنار رفتم در حیاط و در باغ و دوباره اندوهم بیشتر شد . بوهای باغمان باز شده و کسی نبود تا باغ را به او بسپارم .شب از کوچه های نخل گذشتیم تا ساعاتی از آخرین فرصت این مرخصی را در دشتی اسماعیل خانی سپری کنیم . این بار رسول و نیما هم به ما پیوسته بودند و من خوشحال که  بیشترین فرصت ممکن را برای تفریح خانواده ام فراهم کرده ام . 

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 93/12/23 و ساعت 11:2 عصر | نظرات دیگران()