چشم هايم که به اشک مي نمشينند،لبخندهايم را فرشته ها مي نويسند
دعاهايم پرنده هايي مي شوند و تا آسمان هفتم پرواز مي کنند
دلم مي لرزد؛
اما پاهايم را استوار بر پلکان توبه مي گذارم
و تا آستانه بخشش بي کران خداوند مي آيم
و از پله هاي لغزنده غرور و گناه رو مي گردانم