ادبیات و فرهنگ
من همرهِ موج ِخیال انگیز ِآبم
من جرعه ی خورشید، درجام ِحبابم
من درسکوتِ دشتِ وهم انگیز ِمرداب
فریادهای روشن ِالماس ِآبم
تاجاده ی سرخ ِشقایق های دلتنگ
من باقطار ِقطره ها درپیچ وتابم
ازکوره ی خورشید، خشم ِدشتِ آتش
برپیکر ِچرکین ولرزان ِسرابم
برگردن ِبرفِ سیاهِ شام ِاسفند
باریسمان ِآتشین ِآفتابم
گه همدم ِپروانه هادرکوچه ی گل
گه همرهِ موج ِخیال ِشعر ِنابم
________________
خبرجنوب- شماره 2898دوشنبه 6آبان 1370
تارسول ِبادِ فروردین دمیدآیین ِگل
کافری دیدم که بگزینم به غیرازدین ِگل
بست نوروز ِفریدون دستِ ضحاکِ خزان
درکتابِ باغ آمدکاوه ی خونین ِگل
درچمن فرهادِ بلبل شرح ِهجران برزبان
سرنهادازشور، اندردامن ِشیرین ِگل
مرغکان ِمدح خوان صف بسته درصحن ِچمن
پُرزمرواریدِ شبنم، کاسه ی زرین ِگل
قصه پردازان ِعاشق، شاعران ِنغمه ساز
یابه روی شاخ، یابنشسته بربالین ِگل
پای ِبگذشتن ندارم دوستان ازشهر ِبرگ
تاامیر ِدل گرفتاراست اندرچین ِگل
روزنامه ی خبرشماره 3028- سه شنبه25فروردین 1371
رسیدمژده که نوروزکامیاب رسید
جهان زعیسی بادصبابه تاب رسید
وان یکادبه لب های مرغ باغ نشست
سهی قدان چمن راگه شباب رسید
هزاررازنهانی شکفت برلب خاک
چودروجودزمین روح سبزآب رسید
دمیدبادصبانغمه ای به صوربهار
هزارقافله ی گل به پیچ وتاب رسید
امیرقله نشین سپیدجامه ی برف
خزان گریخت که سردارآفتاب رسید
میان آینه ی آب عکس گل جاریست
نوازش دل مشتاق راگلاب رسید
__________
خبرشماره 3014- سه شنبه 27اسفند1370
به توکه بهترینی
عشق ِمن باسر ِزلفِ تو تماشایی بود
مطلع ِشعر ِدوچشمان ِتو غوغایی بود
طرح ِمینیاتوری ِموی ِتو برپیشانی
جلوه ی شور، به سردفتر ِشیدایی بود
رطب ازلعل ِلبِ چون شکرت می بارید
قامتت آیتِ شیرینی وزیبایی بود
دزدِخونخوار ِدلم، ظاهر ِمعصومی داشت
گرچه دزدیده نظرمی زد و حلوایی بود
شعله ی نام ِتوبردفتر ِجانم ای دوست
آتشی بود که درباغ ِشکیبایی بود
آب درکـُنده ی پوسیده ی جانم خندید
عشق می آمد و آغازشکوفایی بود
مهر باماهِ توورزیدن و پیرانه سری
اول ِعشق ِمن و آخر ِرسوایی بود
شیوه ی چشم ِسیاه ِتوبنازم که دلم
هرچه می دید ازآن شعله ی دریایی بود
آه ازاین دل ِشوریده که بربادم داد
وای برچشم ِنظرباز، که هرجایی بود
دشتستان- 14/اسفند1389
این شعردرغروب10/12/1389 آمدکه نوشتم وبدون تصحیح نهایی دراین جامی آید. شایدروزی اندکی تغییریافت.
به چشم های خندانت
شرابِ یادِ توبرهستی ام شرارانگیخت
به نام ِسبز ِتو درسینه ام بهارانگیخت
دوچشم ِلیلی ِمستِ پری وش ات ای دوست
مراچوفایز ِمجنون ِ بی قرارانگیخت
کدام دستِ عجب نقش ِقامتِ توکشید
که اززلال ِوجودت دوآبشارانگیخت
بنازم آن که به پیرانه سرمراناگاه
چشاندعشقی ورسوای روزگارانگیخت
نشسته برگـُسل ِعشق بودم و، نامت
به بندبندِ دلم موج ِانفجارانگیخت
چه بودآنکه به باروتِ جانم افکندی
چه شعله بودکزآن فتنه ی خمارانگیخت
مذابِ لعل ِلبانت دل ِخرابِ مرا
به جرعه نوشی ِآن جام ِخوشگوارانگیخت
مراکه آتش ِرویت مدام می سوزد
هوای موی سیاهت به سایه سارانگیخت
به موی ِدوست نبردیم چنگ وغیرتِ عشق
هزارزخمه شرارم به پودوتارانگیخت
زعشق ِروی تو فایزز« کردوان »برخاست
مراهوای توازدامن ِ« بنار»انگیخت
دشتستان- 10/12/1389