دوست عزیزم آقای حسین مرادی نسب در یکی از غزل هایشان مرا  مورد لطف قرار داده و  با آنکه  از ایشان بسیار کمترم ،  مرادی و غلامی  را هم وزن  دانسته  و تخلص شعر شان را به نام من نوشته است . با سپاس از ایشان آن غزل را با هم می خوانیم :

غم هجری به دل دارم شبان آهسته می نالم

ربوده خواب از چشمم همه بنشسته می نالم

خدا را محض دل آهسته ران ای ساربان دل

دل و بالم شکسته ، با دل بشکسته می نالم

الا ای ساربان تندی مکن دل در قفا داری

غمش را مالک استم من ز دنیا رسته می نالم

بیا ای ساربان محمل بدار با ما مدارا کن

یکی نظاره ای بر من ، که چون پیوسته می نالم

ز بس دنبال محمل می دویدم با دل زارم

به دل زار و حزینم هم ز پای خسته می نالم

اگر جانان رضا باشد غلامی را چنین بیند

به دل شادم ولی آهسته و پیوسته می نالم

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 96/6/31 و ساعت 10:26 صبح | نظرات دیگران()